مدحتلغتنامه دهخدامدحت . [ م ِ ح َ ] (از ع اِمص ) ستایش . (غیاث اللغات ). مدح . مدحة : هر چه بر الفاظ خلق مدحت رفته ست یا برود تا به روز حشر تو آنی . رودکی .من مدحت او چونکه همی مختصر آرم آری چو سخن نیک بود مختصر آید. <p cla
مدحضلغتنامه دهخدامدحض . [ م ُ ح َ ] (ع ص ) مغلوب در قرعه کشی . (از ناظم الاطباء): «فساهم فکان مِن َ المدحِضین ». (قرآن 141/37). گفتند یونس با ایشان قرعه ای زد از جمله مدحضان آمد؛ یعنی از جمله مقروعان آمد و مغلوبان . (تفسیر ابوالفتوح رازی ص <span class="hl" di
مدحضلغتنامه دهخدامدحض . [ م ُ ح ِ ] (ع ص )کسی که لغزاند پای را. (آنندراج ). مزلق . (از متن اللغة). || باطل کننده . (آنندراج ). آنکه باطل و بی حاصل می کند. (ناظم الاطباء). ابطال کننده حجت را. (از اقرب الموارد). || آنکه می چرخاند کعبتین را پس از انداخته شدن . ج ، مدحضون . (ناظم الاطباء).
مدعثلغتنامه دهخدامدعث . [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) باقی گذارنده . (آنندراج ). ابقاکننده . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || سارق مریب . (متن اللغة) (اقرب الموارد). دزد. (ناظم الاطباء). || دوررونده در شر . (از ناظم الاطباء). امعان کننده در شر. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || اختیارکننده . (ناظ
مدیحتلغتنامه دهخدامدیحت . [ م َ ح َ ] (ع اِمص ) مدیحة. مدیحه . مدح . مدیح . ستایش . رجوع به مدیحه شود : زآنکه فکر من از مدیحت اونهر جاری و بحر مسجور است .مسعودسعد.
میدهدگویش اصفهانی تکیه ای: hâɂade طاری: hâɂata طامه ای: heɂede طرقی: hâɂata /hâ:ta کشه ای: hâɂata نطنزی: hâɂada
مدحتگرلغتنامه دهخدامدحتگر. [ م ِ ح َ گ َ ] (ص مرکب ) مداح . ستاینده . که مدیحه سراید. که صفات نیک ممدوح را در شعر مندرج کند : هنگام مدح او دل مدحتگران اواز بیم نقد او بهراسد ز شاعری . فرخی .همه خوبی و نکوئی بود او را ز خدای وین ر
مدحتگریلغتنامه دهخدامدحتگری . [ م ِ ح َ گ َ ] (حامص مرکب ) ستایش . توصیف و تمجید. مداحی . مدیحه سرایی . عمل مدحتگر. رجوع به مدحتگر شود : شنیدم که سوی خصیب ملک شدبه مدحتگری بونواس بن هانی .منوچهری .
مدحت پاشالغتنامه دهخدامدحت پاشا. [ م ِ ح َ ] (اِخ ) از رجال قرن نوزدهم میلادی مملکت عثمانی ، متولد 1820 م . مدتی صدر اعظم بود. به سال 1883 م . به فرمان سلطان عبدالعزیز او را در زندان خفه کردند.
مدحت آراییلغتنامه دهخدامدحت آرایی . [ م ِ ح َ ] (حامص مرکب ) مدیحه سرائی : مشتری فر و عطاردفطنت است تحفه هاش از مدحت آرائی فرست .خاقانی .
مدحت خوانلغتنامه دهخدامدحت خوان . [ م ِ ح َ خوا/ خا ] (نف مرکب ) مدیحه خوان . که مدایح شاعران را برای ممدوح یا مردم می خواند و بیان میکند : به وصف کردن او در ببارد و عنبرز طبع مدحت گوی و ز لفظ مدحت خوان .فرخی .
تبستغفرهنگ فارسی عمیدفصیح: ◻︎ گشتم از یمن مدحت شه دین / در سخن بس تبستغ و شیوا (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۱۹).
سرافرهنگ فارسی عمید۱. = سراییدن۲. سراینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): چکامه‌سرا، داستان‌سرا، سخن‌سرا، مدحت‌سرا، نغمه‌سرا.
پروایلغتنامه دهخداپروای . [ پ َرْ ] (اِ) فراغت . (صحاح الفرس ):مقصرم به ادای وظایف مدحت که از دعا به ثنا نیست یک دمم پروای . کمال اسماعیل .رجوع به پروا شود.
فگار داشتنلغتنامه دهخدافگار داشتن . [ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) فگار کردن . فگاردن . آزردن . رنج دادن : وآن دل که ز خون مدحت تو سازدشاید که ورا غم فگار دارد.مسعودسعد.
مدحت پاشالغتنامه دهخدامدحت پاشا. [ م ِ ح َ ] (اِخ ) از رجال قرن نوزدهم میلادی مملکت عثمانی ، متولد 1820 م . مدتی صدر اعظم بود. به سال 1883 م . به فرمان سلطان عبدالعزیز او را در زندان خفه کردند.
مدحت آراییلغتنامه دهخدامدحت آرایی . [ م ِ ح َ ] (حامص مرکب ) مدیحه سرائی : مشتری فر و عطاردفطنت است تحفه هاش از مدحت آرائی فرست .خاقانی .
مدحت خوانلغتنامه دهخدامدحت خوان . [ م ِ ح َ خوا/ خا ] (نف مرکب ) مدیحه خوان . که مدایح شاعران را برای ممدوح یا مردم می خواند و بیان میکند : به وصف کردن او در ببارد و عنبرز طبع مدحت گوی و ز لفظ مدحت خوان .فرخی .
مدحت خوانیلغتنامه دهخدامدحت خوانی . [ م ِ ح َ خوا / خا ](حامص مرکب ) عمل مدحت خوان . رجوع به مدحت خوان شود.
مدحت سرالغتنامه دهخدامدحت سرا. [ م ِح َ س َ ] (نف مرکب ) مدحت گو. مداح . مدحتگر. مدیحه گو. که فضایل و مکارم ممدوح را به شعر گوید : از مدیح تو بر صحیفه ٔ عمرکرده مدحت سرای تو مسطور.سوزنی .
