مدحتگرلغتنامه دهخدامدحتگر. [ م ِ ح َ گ َ ] (ص مرکب ) مداح . ستاینده . که مدیحه سراید. که صفات نیک ممدوح را در شعر مندرج کند : هنگام مدح او دل مدحتگران اواز بیم نقد او بهراسد ز شاعری . فرخی .همه خوبی و نکوئی بود او را ز خدای وین ر
مدعثرلغتنامه دهخدامدعثر. [ م ُ دَ ث ِ ] (ع ص ) ویران کننده و شکننده ٔ بنا. (آنندراج ). نعت فاعلی است از دعثرة. رجوع به دعثره شود.
مدحتگریلغتنامه دهخدامدحتگری . [ م ِ ح َ گ َ ] (حامص مرکب ) ستایش . توصیف و تمجید. مداحی . مدیحه سرایی . عمل مدحتگر. رجوع به مدحتگر شود : شنیدم که سوی خصیب ملک شدبه مدحتگری بونواس بن هانی .منوچهری .
مدحتگریلغتنامه دهخدامدحتگری . [ م ِ ح َ گ َ ] (حامص مرکب ) ستایش . توصیف و تمجید. مداحی . مدیحه سرایی . عمل مدحتگر. رجوع به مدحتگر شود : شنیدم که سوی خصیب ملک شدبه مدحتگری بونواس بن هانی .منوچهری .
مدحت گولغتنامه دهخدامدحت گو. [ م ِ ح َ ] (نف مرکب ) مداح . مدیحه گو. مدحتگر. شاعر که مدح ممدوحی کند.
مدحت نگارلغتنامه دهخدامدحت نگار. [ م ِ ح َ ن ِ ] (نف مرکب ) مداح . ستایشگر. ستاینده . مدحتگر : تا حد تیغ باشد نصرت طراز ملک تا نوک کلک باشد مدحت نگار تیغ.مسعودسعد.
مدیح گویلغتنامه دهخدامدیح گوی . [ م َ ] (نف مرکب ) مداح . مدحتگر. مدحت سرای : نوان و سست تنم تا مدیح گوی توام مدیح گوی تو هرگز مباد سست و نوان .معزی .
مدحت سرالغتنامه دهخدامدحت سرا. [ م ِح َ س َ ] (نف مرکب ) مدحت گو. مداح . مدحتگر. مدیحه گو. که فضایل و مکارم ممدوح را به شعر گوید : از مدیح تو بر صحیفه ٔ عمرکرده مدحت سرای تو مسطور.سوزنی .
مدحتگریلغتنامه دهخدامدحتگری . [ م ِ ح َ گ َ ] (حامص مرکب ) ستایش . توصیف و تمجید. مداحی . مدیحه سرایی . عمل مدحتگر. رجوع به مدحتگر شود : شنیدم که سوی خصیب ملک شدبه مدحتگری بونواس بن هانی .منوچهری .