مدعکلغتنامه دهخدامدعک . [ م ِ ع َ ] (ع ص ) سخت خصومت . (آنندراج ). مداعک . خصم الد. (اقرب الموارد).شدیدالخصومة. (متن اللغة). سخت خصومت کننده . || (اِ) آلت جلادهنده و لمس کننده . (ناظم الاطباء).
مدحقلغتنامه دهخدامدحق . [ م ُ ح ِ ] (ع ص ) راننده . دورگرداننده . (آنندراج ). طردکننده . دورکننده . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة).
مدعقلغتنامه دهخدامدعق . [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) کسی که پاشنه زند اسب را برای شتاب رفتن . (آنندراج ). آنکه مهمیز می زند بر اسب خود. (ناظم الاطباء): ادعق الفرس ؛ رکضه . (متن اللغة).
مدهقلغتنامه دهخدامدهق . [ م ُ هَِ ] (ع ص ) پرکننده ٔ جام . (آنندراج ). نعت فاعلی است از ادهاق . رجوع به ادهاق شود. || سخت ریزنده ٔ آب . (آنندراج ). خالی کننده ٔ جام . (ازمتن اللغة) (از اقرب الموارد). رجوع به ادهاق شود.
مدهقلغتنامه دهخدامدهق . [ م ُدْ دَ هََ ] (ع ص ) شکسته . (منتهی الارب ). مکسر. (متن اللغة) (اقرب الموارد). || افشرده . (منتهی الارب ). معتصر. (اقرب الموارد) (متن اللغة). || مضیق . (متن اللغة). نعت مفعولی است از ادهاق . رجوع به ادهاق شود.
مدعکسلغتنامه دهخدامدعکس . [ م ُ دَ ک ِ ] (ع ص ) دستبندبازنده . (آنندراج ). آنکه دست می بازد یعنی دست دیگری را گرفته رقص می کند، چنانکه در قدیم معمول ایرانیان بوده است . (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از دعکسة. رجوع به دعکسة شود.
مداعکلغتنامه دهخدامداعک . [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) خصم مداعک ؛ دشمنی سخت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). شدید الخصومة. (متن اللغة). مِدعَک . (متن اللغة) (اقرب الموارد).
مدعکسلغتنامه دهخدامدعکس . [ م ُ دَ ک ِ ] (ع ص ) دستبندبازنده . (آنندراج ). آنکه دست می بازد یعنی دست دیگری را گرفته رقص می کند، چنانکه در قدیم معمول ایرانیان بوده است . (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از دعکسة. رجوع به دعکسة شود.