مدنلغتنامه دهخدامدن . [ م ُ دِن ن ] (ع ص ) اقامت نماینده . (آنندراج ). ساکن شونده . (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از ادنان . رجوع به ادنان شود.
مدنلغتنامه دهخدامدن . [ م ُ دُ ] (ع اِ) ج ِ مدینه . رجوع به مدینه شود.- سیاست مدن ؛ دانش ملک راندن . (یادداشت مؤلف ).
مدنلغتنامه دهخدامدن . [ م ُ نِن ْ ] (ع ص ) (از «د ن و») مُدنی . مُدْنیة: ناقةٌ مُدْن ؛ ماده شتری که نتاج آن قریب شده باشد. (منتهی الارب ) (از متن اللغة).
مدینلغتنامه دهخدامدین . [ م َ ] (ع ص ) خسیس . فرومایه . ضعیف . سست . (آنندراج ): ادانه ؛ فرومایه و ضعیف گردانید او را. (منتهی الارب ). رجوع به ادانة شود.
مدینلغتنامه دهخدامدین . [ م َ ] (ع ص ) مرد وام دار. (منتهی الارب ). مدیون . (متن اللغة). که مالی را تا مدتی به قرض گرفته است . (از اقرب الموارد). || پاداش یافته . (منتهی الارب ). مجزی محاسب . (اقرب الموارد). مزدداده شده . (فرهنگ خطی ). || (اِ) بنده . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). عبد. (متن ا
مدینلغتنامه دهخدامدین . [ م َدْ ی َ ] (اِخ ) (بنو...) بنومدین بن ابراهیم ، قومی از عرب بادیه ، و این قوم را شعوب و قبایل بسیار بود و به دیار عاد و ارض معان از اطراف شام متصل به حجاز اززمین قوم لوط منازل داشته اند و شعیب بر آنان مبعوث شد و ایمان نیاوردند و هلاک شدند. (یادداشت مؤلف ).
مدینلغتنامه دهخدامدین . [ م َدْ ی َ ] (اِخ ) شهری است [ به عربستان ] خرم و بر کران دریا، واندروی چاهی است که [ گویند ] موسی از وی آب برکشیدبسوی گوسپندان شعیب علیهماالسلام . (حدود العالم ص 169). نام شهر شعیب پیغمبر. (مهذب الاسماء). نام شهر قوم شعیب است در مقاب
مدینلغتنامه دهخدامدین . [ م َدْ ی َ ] (اِخ )جد قبیله ای است که ابراهیم خلیل از آن است ، گویا قبل از موسی کلیم اﷲ می زیسته و بلده ٔ مدین در ساحل بحر قلزم به فرزندان او منسوب است . قلقشندی دیار آنان راسرزمین عاد و ارض معان بین شام و حجاز نوشته است . رجوع به الاعلام زرکلی ج <span class="hl" dir=
مدناسلغتنامه دهخدامدناس . [ م ِ ] (ع ص ) آلوده به ریم و چرک . (ناظم الاطباء) . || مرد زشت خو و آلوده آبرو. ج ،مدانیس . (ناظم الاطباء) .
مدنجلغتنامه دهخدامدنج . [ م َ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مسکوتان بخش بمپور شهرستان ایرانشهر. در 140هزارگزی مغرب بمپور برکنار راه مسکوتان به رمشک ، در منطقه ٔ کوهستانی گرمسیری واقع است و 700 تن سکنه دارد آبش از رودخانه ، مح
مدنخلغتنامه دهخدامدنخ . [ م ُ دَن ْ ن ِ ] (ع ص ) بسیار پلیدزبان . (منتهی الارب ). گستاخ . بی ادب . (ناظم الاطباء). فحاش . (متن اللغة) (اقرب الموارد). || آنکه در سر وی بلندی و پستی باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد): مدنخ الرأس ؛ آن که در سرش ارتفاع و انخفاض باشد. (از متن اللغة). || آنکه
سادلهلغتنامه دهخداسادله . [ دُ ل ِ ] (اِخ ) ژاک . کشیش و انسان دوست ایتالیائی متولد مُدِن (1758 - 1838).
اسکدنلغتنامه دهخدااسکدن . [ اِ ک ِ دُ ] (اِخ ) بارتلمئو. نقاش ایتالیائی ، مولد مُدِن (حدود 1580 م .) و وفات 1615.
مدناسلغتنامه دهخدامدناس . [ م ِ ] (ع ص ) آلوده به ریم و چرک . (ناظم الاطباء) . || مرد زشت خو و آلوده آبرو. ج ،مدانیس . (ناظم الاطباء) .
مدنجلغتنامه دهخدامدنج . [ م َ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مسکوتان بخش بمپور شهرستان ایرانشهر. در 140هزارگزی مغرب بمپور برکنار راه مسکوتان به رمشک ، در منطقه ٔ کوهستانی گرمسیری واقع است و 700 تن سکنه دارد آبش از رودخانه ، مح
مدنخلغتنامه دهخدامدنخ . [ م ُ دَن ْ ن ِ ] (ع ص ) بسیار پلیدزبان . (منتهی الارب ). گستاخ . بی ادب . (ناظم الاطباء). فحاش . (متن اللغة) (اقرب الموارد). || آنکه در سر وی بلندی و پستی باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد): مدنخ الرأس ؛ آن که در سرش ارتفاع و انخفاض باشد. (از متن اللغة). || آنکه
مدنرلغتنامه دهخدامدنر. [ م ُ دَن ْ ن َ ] (ع ص ) دینار مدنر؛ دینار سکه زده . (منتهی الارب ). مضروب . (متن اللغة). || رجل مدنر؛ مرد بسیاردینار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). کثیرالدنانیر. (از متن اللغة). || اسب با خجک هاء زائد از ابرش . (منتهی الارب ). اسبی که در وی نقطه های بیش از ابرش باش
راست پا آمدنلغتنامه دهخداراست پا آمدن . [ م َ دَ ] (مص مرکب ) از جای بجای آمدن بی تأخیر. (ارمغان آصفی ). از جای بجای آمدن بی تأخیر در راه . (آنندراج ) : در چمن میرفت ذکر قامت دلدار ماسرو دامن برزد و آمد ببستان راست پا.کمال خجندی (از ارمغان آصفی
دچار آمدنلغتنامه دهخدادچار آمدن . [ دُ م َ دَ ] (مص مرکب ) دچار شدن . دچار گشتن . رجوع به دچار شدن شود.
در سر آمدنلغتنامه دهخدادر سر آمدن . [ دَس َ م َ دَ ] (مص مرکب ) از سر به زمین افتادن . لغزیدن بطرف زمین . در اصطلاح امروز، سکندری رفتن . (فرهنگ لغات و اصطلاحات مثنوی ). کب . به سر درآمدن : گفت من بسیار میافتم برودر گریوه وْ راه و در بازار و کوخاصه از بالای کُه تا
درآمدنلغتنامه دهخدادرآمدن . [ دَ م َ دَ ] (مص مرکب ) داخل شدن . درون شدن . درون رفتن . ورود کردن . وارد شدن . وارد گشتن . به درون شدن . فروشدن . بدرون آمدن . اندرآمدن . دخول کردن . داخل گردیدن . اِتِّلاج . اِدِّخال . (منتهی الارب ). انخراط. (دهار). اندخال . اندکام . انغلال . (منتهی الارب ). انق
دراز آمدنلغتنامه دهخدادراز آمدن . [ دِ م َ دَ ] (مص مرکب ) دراز شدن . طولانی گشتن . طویل شدن .- دراز آمدن سخن ؛ طولانی شدن آن : بیا و گونه ٔ زردم ببین و نقش بخوان که گر حدیث نویسم سخن دراز آید.سعدی .
