مدینهفرهنگ فارسی عمیدشهر.⟨ مدینهٴ فاضله: شهری خیالی که مردم آن جهت بهدست آوردن سعادت حقیقی کوشش کنند و ادارۀ چنین مدینهای در دست فاضلان و حکیمان باشد.
مدنیهلغتنامه دهخدامدنیه . [ م َ دَ نی ی َ / ی ِ ] (ص نسبی ) مدنیة. منسوب به مدینة. رجوع به مدنی و مدنیة شود.
مدنیةلغتنامه دهخدامدنیة. [ م َ دَ نی ی َ ] (ص نسبی ) تأنیث مدنی است به معنی منسوب یا مربوط به مدینة به معنی شهر. || تأنیث مدنی است ؛ یعنی منسوب به مدینةالرسول .- سورة مدنیة ؛ سوره ای از قرآن که در شهر مدینة نازل شده است .
مدنیةلغتنامه دهخدامدنیة. [ م ُ ی َ ] (ع ص ) ناقة مدنیة؛ ماده شتری که نتاج وی نزدیک شده باشد. (آنندراج ). تأنیث مدنی است . (از ناظم الاطباء). رجوع به مدنی شود.
مدینةلغتنامه دهخدامدینة. [ م َ ن َ ] (اِخ ) شهری است [ به عربستان ] خوش ومردم بسیار و روضه مقدس پیغمبر (ص ) با بسیار صحابه آنجاست و از نواحی وی سنگ فسان خیزد که به همه ٔ جهان ببرند. (حدود العالم ). از شهرهای مهم عربستان سعودی است . این شهر پس از مهاجرت پیغامبر اسلام از مکه بدانجا، موقعیت خاصی
مدینةلغتنامه دهخدامدینة. [ م َ ن َ ] (ع اِ) شهر. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (منتهی الارب ). شهرستان . (دستور اللغة) (منتهی الارب ). شهر بزرگ . (دستور الاخوان ). شارستان . (مهذب الاسماء). ج ، مداین ، مدائن ، مُدُن : نگه کن تا کجا بودی و اینجاکه آوردت در این بی در
مدینه ٔ افلاطونلغتنامه دهخدامدینه ٔ افلاطون . [ م َ ن َ / ن ِ ی ِ اَ ] (اِخ ) رجوع به مدینه ٔ فاضله و نیز رجوع به افلاطون شود.
مدینیلغتنامه دهخدامدینی . [ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به مدینه ٔ اصفهان و مدینه ٔ انبار و مدینه ٔ بخارا و مدینه ٔ جابر میان ری و قزوین و مدینه ٔ سمرقند، مدینه و قبره ، مدینةالمبارک و مدینه ٔ مرو، و مدینه ٔ مولی ، مدینه ٔ مصر، مدینه ٔ نیشابور، مدینه ٔ نسف است . از هر یک این بلاد علما و محدثان برخاس
مدینه ٔ افلاطونلغتنامه دهخدامدینه ٔ افلاطون . [ م َ ن َ / ن ِ ی ِ اَ ] (اِخ ) رجوع به مدینه ٔ فاضله و نیز رجوع به افلاطون شود.
نمدینهلغتنامه دهخدانمدینه . [ ن َ م َ ن َ / ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کل تپه ٔ فیض اﷲبیگی در بخش مرکزی شهرستان سقز، در 38هزارگزی شمال شرقی سقز واقع است و 130 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه ،
نمدینهلغتنامه دهخدانمدینه . [ ن َ م َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) نمدین . چیزهای از نمد کرده . (یادداشت مؤلف ). نمدی .
ابن المدینهلغتنامه دهخداابن المدینه . [ اِ نُل ْ م َ ن َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) دانای حقیقت کار و کنه آن . (منتهی الارب ): انا ابن مدینتها. || دلیل . هادی . (منتهی الارب ). رهنما. بَلد. || کنیززاده .
جامع المدینهلغتنامه دهخداجامع المدینه . [ م ِ عُل ْ م َ ن َ ] (اِخ ) مسجد الرسول . مسجد النبی . رجوع به مسجد النبی شود.