مردارلغتنامه دهخدامردار. [ م ُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) لاشه ٔ مرده . لاشه و جسد حیوانی که ذبح نشده مرده است و در شرع نجس است و خوردن گوشت آن جایز نیست . جیفه . لاش . لش : همی خورد افکنده مردار اوی ز جامه برهنه تن خوار اوی . فردوسی .خو
اصحاب مردارلغتنامه دهخدااصحاب مردار. [ اَ ب ِ م ُ ] (اِخ ) پیروان عیسی بن صبیح ، مکنی به ابوموسی و ملقب به مردار را مرداریه میخواندند. و مردار در نزد بشربن معتمر تلمذ کرد و آنگاه به زهد گرایید چنانکه او را راهب معتزله میخواندند. رجوع به مرداریه ، و ملل و نحل شهرستانی چ مطبعه ٔ حجازی قاهره ج <span cl
مردارپژوهیtaphonomyواژههای مصوب فرهنگستانپژوهش دربارة دگرسانی مواد آلی که در بقایای فسیلی یا باستانشناختی دیده میشود
قلعه خاکی مریدارلغتنامه دهخداقلعه خاکی مریدار. [ ق َ ع َ م َ ](اِخ ) دهی است از دهستان پایین جام بخش تربت جام شهرستان مشهد، واقع در 37هزارگزی جنوب خاوری تربت جام و سر راه فرعی قلعه ٔ حمام به طیبات موقع جغرافیایی آن دامنه و معتدل است . سکنه ٔ آن <span class="hl" dir="ltr"
مردارخانهلغتنامه دهخدامردارخانه . [ م ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جای انباشتن لاشه و جسد. || خانه ای از نرد باشد که در آن مهره در ششدر افتد. (جهانگیری ) (رشیدی ) (آنندراج ). چون مهره در آن خانه مانند مرده از حرکت باز ایستد لهذا آن خانه را مردارخانه گویند. (از انجمن آ
مردارخوارلغتنامه دهخدامردارخوار. [ م ُ خوا / خا ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) رخمه . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). عقاب . (زمخشری ). ام جوان . (منتهی الارب ). کرکس و زاغ و مانند آن . (آنندراج ). انوق . جیفه خور. لش خور. (یادداشت مرحوم دهخدا). مرغی که مردار می خورد. کرکس . نسر. (
مردارخواریلغتنامه دهخدامردارخواری . [ م ُ خوا / خا ] (حامص مرکب ) عمل مردارخوار. لاشه خواری : حلالی خور چو بازان شکاری مکن چون کرکسان مردارخواری .نظامی .
مردارخورلغتنامه دهخدامردارخور. [ م ُ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مردارخوار. رجوع به مردارخوار شود : آری مثل به کرکس مردارخورزنندسیمرغ راکه قاف قناعت نشیمن است .سعدی .
مردارسنجلغتنامه دهخدامردارسنج . [ م ُ س َ ] (اِ مرکب ) مردارسنگ . معرب است و با حذف راء دوم می شود مرداسنج . (منتهی الارب ). مردارسنگ . مرداسنج . مردا سنگ . مرتک . مرتج . رجوع به مرداسنگ شود.
مردارخانهلغتنامه دهخدامردارخانه . [ م ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جای انباشتن لاشه و جسد. || خانه ای از نرد باشد که در آن مهره در ششدر افتد. (جهانگیری ) (رشیدی ) (آنندراج ). چون مهره در آن خانه مانند مرده از حرکت باز ایستد لهذا آن خانه را مردارخانه گویند. (از انجمن آ
مردارخوارلغتنامه دهخدامردارخوار. [ م ُ خوا / خا ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) رخمه . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). عقاب . (زمخشری ). ام جوان . (منتهی الارب ). کرکس و زاغ و مانند آن . (آنندراج ). انوق . جیفه خور. لش خور. (یادداشت مرحوم دهخدا). مرغی که مردار می خورد. کرکس . نسر. (
مردارخواریلغتنامه دهخدامردارخواری . [ م ُ خوا / خا ] (حامص مرکب ) عمل مردارخوار. لاشه خواری : حلالی خور چو بازان شکاری مکن چون کرکسان مردارخواری .نظامی .
مردارخورلغتنامه دهخدامردارخور. [ م ُ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مردارخوار. رجوع به مردارخوار شود : آری مثل به کرکس مردارخورزنندسیمرغ راکه قاف قناعت نشیمن است .سعدی .
مردارسنجلغتنامه دهخدامردارسنج . [ م ُ س َ ] (اِ مرکب ) مردارسنگ . معرب است و با حذف راء دوم می شود مرداسنج . (منتهی الارب ). مردارسنگ . مرداسنج . مردا سنگ . مرتک . مرتج . رجوع به مرداسنگ شود.
مجمردارلغتنامه دهخدامجمردار. [ م ِ م َ ] (نف مرکب ) مجمر دارنده . مجمره گردان . آنکه مجمر به دست گیرد عطرآگین کردن مجلس را : صد و پنجاه مجمردار دلکش فکنده بویهای خوش در آتش . نظامی .و رجوع به مجمره گردان شود.
کمردارلغتنامه دهخداکمردار. [ ک َ م َ ] (نف مرکب ) بمعنی خادم و ملازم و نوکر و خدمتکار باشد. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کنایه از خادم و ملازم و خدمتگار. (از انجمن آرا) : آبای علویند کمردار این خلف راضی بدان که سایه بر آبا برافکند.خاق
اصحاب مردارلغتنامه دهخدااصحاب مردار. [ اَ ب ِ م ُ ] (اِخ ) پیروان عیسی بن صبیح ، مکنی به ابوموسی و ملقب به مردار را مرداریه میخواندند. و مردار در نزد بشربن معتمر تلمذ کرد و آنگاه به زهد گرایید چنانکه او را راهب معتزله میخواندند. رجوع به مرداریه ، و ملل و نحل شهرستانی چ مطبعه ٔ حجازی قاهره ج <span cl