مسوف

mosavvef

معنی

۱. صبور؛ شکیبا.
۲. ویژگی کسی که هر چه بخواهد بکند و کسی او را باز ندارد؛ خود‌رٲی؛ خیره‌سر.

جست‌وجوی دقیق

مسوف

لغت‌نامه دهخدا

مسوف . [ م ُ س َوْ وِ ] (ع ص ) مرد برسر خود که هرچه خواهد میکند و کسی رد حکم آن را نتواند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). صبور. (اقرب الموارد). خیره سر. خودرأی .

مسوف

لغت‌نامه دهخدا

مسوف . [ م ِس ْوَ ] (ع اِ) عطردان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

مسوف

لغت‌نامه دهخدا

مسوف . [ م َ ] (ع ص ) گشن مایل به گشنی از شتران . (اقرب الموارد). مسؤوف . و رجوع به مسؤوف شود.

مسوف

فرهنگ فارسی عمید

۱. صبور؛ شکیبا.۲. ویژگی کسی که هر چه بخواهد بکند و کسی او را باز ندارد؛ خود‌رٲی؛ خیره‌سر.

مسوف

فرهنگ فارسی معین

(مُ سَ و ُِ ) [ ع . ] (اِفا.) خیره سر، خودرأی .

جست‌وجوی هم‌آوا

مشوف

مشوف . [ م َ ] (ع ص ) دینار مشوف ؛ دینار جلایافته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). درهم مشوف ؛ درهمی روشن . (مهذب الاسماء). || جمل مشوف ؛ شتر قطران مالیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گشن تیزشده به گشنی . (منتهی الارب ) (ا

مصوف

لغت‌نامه دهخدا

مصوف . [ م ُ ص َوْ وَ ] (ع ص ) پشم دار. پرپشم . کرک دار. صوفانی .

مصیوف

لغت‌نامه دهخدا

مصیوف . [ م َص ْ ] (ع ص ) باران تابستانی رسیده شده . مصیف . مصیفة. مصیوفة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جای تابستانی : مکان مصیوف ؛ مصیف . مصیوفة. (منتهی الارب ).

مسؤف

لغت‌نامه دهخدا

مسؤف . [ م َ ئو ] (ع ص ) رسم الخطی از مسؤوف . رجوع به مسوف و مسؤوف شود.

مسؤوف

لغت‌نامه دهخدا

مسؤوف . [ م َ ئو ] (ع ص )فحل تیزشده به گشنی . (منتهی الارب ). مسوف . (اقرب الموارد). مسؤف . (ناظم الاطباء). و رجوع به مسوف شود.

جست‌وجوی مشابه

مسوفة

لغت‌نامه دهخدا

مسوفة. [ م ُ س َوْ وِ ف َ ] (ع ص )تأنیث مسوف . || چاهی که قریب است که آب دهد. (منتهی الارب ). چاهی که نزدیک به آب دادن باشد. (ناظم الاطباء). || چاهی که آبش ناگوارد و ناخوش و بدبو باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || زن نافرمان که اطاعت شوهر نکند و به «سو

مسوفین

لغت‌نامه دهخدا

مسوفین . [ م ُ س َوْ وِ ] (ع ص ، اِ)ج ِ مسوف (در حالت نصبی و جری ). رجوع به مسوف شود.

مسؤف

لغت‌نامه دهخدا

مسؤف . [ م َ ئو ] (ع ص ) رسم الخطی از مسؤوف . رجوع به مسوف و مسؤوف شود.

جست‌وجوی متن

مسؤوف

لغت‌نامه دهخدا

عطردان

لغت‌نامه دهخدا

عطردان . [ ع ِ ] (اِ مرکب ) قوطی که در آن عطر و خوشبوی ریزند. (ناظم الاطباء). ظرفی که در آن عطر ریزند. (فرهنگ فارسی معین ). جای عطر. بویدان . جؤنة. طبله . قسیمة. لطیمة. مسوف : غنچه ٔ گل عطردان سنبل موی تو است آفتاب از دور گردان سر موی تو است .

برسر

لغت‌نامه دهخدا

برسر. [ ب َ س َ ] (ق مرکب ) باضافه . بعلاوه .اضافه بر آن . علاوه برآن . فضله . زیادتی : برآمد چهل سال و برسر دو ماه که تا بر نهادم ز شاهی کلاه . فردوسی .چو سی سال بگذشت برسر دو ماه پراکنده شد فر و اورند شاه .<b

جست‌وجوی هم‌آغاز

مسوفة

لغت‌نامه دهخدا

مسوفین

لغت‌نامه دهخدا

مسوفین . [ م ُ س َوْ وِ ] (ع ص ، اِ)ج ِ مسوف (در حالت نصبی و جری ). رجوع به مسوف شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

مسوف

mosavvef

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا