مشربه

mašrabe

معنی

۱. [منسوخ] ظرف معمولاً بزرگ آب‌خوری.
۲. [قدیمی] پیالۀ شراب.

مترادف

۱. آبخوری، تنگ
۲. پرواره
۳. گیاهزار

جست‌وجوی دقیق

مشربه

لغت‌نامه دهخدا

مشربه . [م َ رِ ب َ / ب ِ ] (از ع ، اِ) کوزه ٔ آبخوری و هر ظرفی که بدان آب خورند. (ناظم الاطباء). کوزه یا ظرفی از بلور یا فلزی ، که بدان آب و شراب نوشند : پای تو مرکب است و کف دست مشربه است گر نیست اسب تازی و ن

مشربه

فرهنگ فارسی عمید

۱. [منسوخ] ظرف معمولاً بزرگ آب‌خوری.۲. [قدیمی] پیالۀ شراب.

مشربه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

ewer, pitcher

مشربه

فرهنگ فارسی معین

(مَ رَ بِ) [ ع . مشربة ] (اِ.) آب خور، جای آب خوردن . ج . مشارب .

مشربه

فرهنگ فارسی معین

(مَ رَ یا رُ بَ یا بِ) [ ع . مشربة ] (اِ.) 1 - زمین نرمی که در آن همیشه گیاه باشد. 2 - غرفه ای که در آن آشامیدنی صرف کنند. 3 - پیش دالان . 4 - یک مشت آب . 5 - آبخور پر جوی و یا عام است . ج . مشارب .

جست‌وجوی هم‌آوا

مسربة

لغت‌نامه دهخدا

مسربة. [ م َ رَ / رُ ب َ ] (ع اِ) چراگاه . (منتهی الارب ). مرعی . (اقرب الموارد). مسرب . || موی ریزه میانه ٔ سینه تا شکم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). موی سینه تا ناف . سربة. و رجوع به سربة شود. || حلقه ٔ دبر. (منتهی الارب ). مخرج غایط.

مشربة

لغت‌نامه دهخدا

مشربة. [ م َ رَ ب َ ] (ع اِ) آبخور. جای آب خوردن . موضعی که مردمان از آن آب می خورند. ج ، مشارب . (از ناظم الاطباء). و رجوع به معنی آخر مدخل قبل شود.

مشربة

لغت‌نامه دهخدا

مشربة. [ م َ رَب َ / م َ رُ ب َ ] (ع اِ) زمین نرم همیشه گیاه . || دریچه و پرواره . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پیش دالان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). صفه . (اقرب الموارد). || یک مشت آب . (آنند

مشربة

لغت‌نامه دهخدا

مشربة. [ م ِ رَ ب َ ] (ع اِ) ساغر. (زمخشری ). جای آب . (از مهذب الاسماء). کوزه ٔ آب و آنچه بدان آب خورند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). که بوی آب خورند. سقایه . (ترجمان القرآن ).ظرفی که از آن آب خورند. (غیاث ). ظرف که بدان آب آشامند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (ا