مشک فشان

mo(e)škfešān

معنی

= مشکبار: ◻︎ نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد / عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد (حافظ: ۳۳۶).

جست‌وجوی دقیق

مشک فشان

لغت‌نامه دهخدا

مشک فشان . [ م ُ / م ُ ف َ ] (نف مرکب ) آنکه مشک می افشاند و پراکنده می کند. (ناظم الاطباء). فشاننده ٔ مشک و عطرآگین سازنده . خوشبوی . معطر : در مجلس عشرت ز لطیفی و ظریفی خورشید شکرپاش و مه مشک فشان اوست .

مشک فشان

فرهنگ فارسی عمید

= مشکبار: ◻︎ نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد / عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد (حافظ: ۳۳۶).

جست‌وجوی هم‌آوا

ماسک ضدِگاز

gas mask

واژه‌های مصوب فرهنگستان

وسیله‌ای برای پوشاندن صورت، به‌ویژه دهان و بینی، در برابر گازهای سمّی، به‌ویژه در هنگام جنگ

سرمشق، مشق، خط مشق

گویش تهرانی

تعلیم خط برای تمرین

چمشک

لغت‌نامه دهخدا

چمشک . [ چ َ ش َ ] (اِ) مخفف چمشاک است که کفش و پاافزار باشد. (برهان ). بمعنی چمتاک و چمتک و چمشاک است . (از جهانگیری ). کفش . (صحاح الفرس ). کفش و چیزی شبیه به چارق ولی اطراف آن ندوخته که از بیت المقدس آرند. مرادف چمشاک . (از رشیدی ). پاافزار. (از انجمن آرا). مرادف چمشاک و چ

چمشک

لغت‌نامه دهخدا

چمشک . [ چ َ م ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان بالا گریوه ٔ بخش ملاوی شهرستان خرم آباد که در 37 هزارگزی خاور ملاوی و 37 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ خرم آباد به اندیمشک واقع است . کوهستانی و سردسیر است و <span class="hl"

مشیق

لغت‌نامه دهخدا

مشیق . [ م َ ] (ع ص ) اسب باریک میان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || جامه ٔ پوسیده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). جامه ای که از بسیاری ِ پوشیدن پاره شده باشد. (ناظم الاطباء). جامه ٔ کهن . (مهذب الاسماء). || رجل مشیق ؛ مرد سبک گ

جست‌وجوی متن

مشک فروش

لغت‌نامه دهخدا

مشک فروش . [ م ُ / م ِ ف ُ ] (نف مرکب ) آنکه مشک میفروشد. (ناظم الاطباء). فروشنده ٔ مشک . که شغلش مشک فروشی و مشک فشانی و عطرآگین ساختن است :نسترن مشکبوی ، مشک فروش آمده ست سیمش در گردن است ، مشکش در آستین . منوچ

فشانیدن

لغت‌نامه دهخدا

فشانیدن .[ ف َ / ف ِ دَ ] (مص ) افشانیدن . ریزانیدن و ریختن . (آنندراج ). افشاندن . (فرهنگ فارسی معین ) : زرستان ، مشک فشان ، جام ستان ، بوسه بگیرباده خور، لاله سپر، صیدشکر، چوگان باز.منوچ

مشک نقاب

لغت‌نامه دهخدا

مشک نقاب . [ م ُ / م ِ ن ِ ] (ص مرکب ) زنی که روی خود را از نقاب سیاه پوشانیده باشد. (ناظم الاطباء). || مشک فشان . از اسمای معشوق است . (آنندراج ) : نماز شام که در شب نقاب بست بمشک رسید نزد من آن ماه روی مشک نق

شکرپاش

لغت‌نامه دهخدا

شکرپاش . [ش َ ک َ ] (نف مرکب ) آنکه شکر افشاند. شکرافشان . (فرهنگ فارسی معین ). سخت شیرین . شیرین حرکات : در مجلس عشرت ز ظریفی و لطیفی خورشید شکرپاش و مه مشک فشان اوست . سنایی .|| شیرین سخن . خوشگوی . (فرهنگ فارسی

فشان

لغت‌نامه دهخدا

فشان . [ ف َ / ف ِ ] (نف مرخم ) ریزنده و ریزان . (برهان ). در بعضی کلمات مرکب به معنی فشاننده آید. (فرهنگ فارسی معین ):- آتش فشان ؛ آتشبار. آنچه از خود آتش بیفشاند : سوی شاه شد، داغ برد

جست‌وجوی هم‌آغاز

مشک

لغت‌نامه دهخدا

مشک . [ م َ ] (اِ) (اصطلاح کشتی گیران ) فنی است از کشتی که دست راست حریف را با دست چپ گیرند و به گردن خود بکشند. پای راست او را با دست راست بگیرندو به گردن گیرند و از سر خود او را به زمین زنند.

مشک

لغت‌نامه دهخدا

مشک . [ م َ ] (اِ)خیک سقایان . (آنندراج ). قربه . (منتهی الارب ) (نصاب الصبیان ). رکوه . قندید. غرب . غاویه . اناب . (منتهی الارب ). در پهلوی مشک ، و آن اصلاً بمعنی چرم ، مخصوصاً چرمی که در آن آب ریزند و سپس بصورت «مشک اپرزین » در پهلوی ... درآمده بمعنی خیمه ٔسلطنتی و همین مع

مشک

لغت‌نامه دهخدا

مشک . [ م ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان رودآب است که در بخش فهرج شهرستان بم واقع است و 285 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).

مشک

لغت‌نامه دهخدا

مشک . [ م ُ / م ِ ] (اِ) ... ناف آهوی خطائی است و عربان مسک خوانند. (برهان ). فارسی به کسر میم و اهل ماوراءالنهر بضم میم خوانند و عرب مِسک بجای شین ، سین دانند و مشک بر چهار قسم خواهد بود اول را ترکی نامند از حیوانی شبیه به آهوی چینی بطریق حی

مشک

فرهنگ فارسی عمید

۱. پوست دباغی‌شدۀ گوسفند که آن را قالبی کنده باشند و در آن آب یا دوغ یا چیز دیگر نگه‌داری می‌کنند؛ خیک.۲. [عامیانه، مجاز] شکم.

جست‌وجوی هم‌قافیه

رامشک

لغت‌نامه دهخدا

رامشک . [ م ِ ] (اِمص ) بمعنی رامشت است که آرامش و آرامیدن و رامشگر باشد. (آنندراج ) (برهان ). مزیدفیه رامش است . (فرهنگ نظام ). مثل رامش است . (از منتخب اللغات ). رجوع به رامش و رامشت شود.

چشمه کمرمشک

لغت‌نامه دهخدا

چشمه کمرمشک . [ چ َ م َ ک َ م َم ُ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «از مزارع بلوک زرند کرمان است ». (از مرآت البلدان ج 4 ص 244).

چمشک

لغت‌نامه دهخدا

چمشک

لغت‌نامه دهخدا

جمشک

لغت‌نامه دهخدا

جمشک . [ ج َ ش َ ] (اِ) بمعنی جمشاک است که کفش و پای افزار باشد، و به این معنی با جیم فارسی (چمشک ) هم آمده است . (برهان ).

درپیوند

بیشتر بدانید

مشک فشان

mo(e)škfešān

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا