لغتنامه دهخدا
مطحر. [ م ِ ح َ ] (ع اِ) کمان تیر دورانداز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). کمان دورانداز. (ناظم الاطباء). || تیر که دور رود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || حرب مطحر؛ حرب زبون که دور کند و دفع سازد یکدیگر را. (منتهی الارب ) (آنندرا