معامیلغتنامه دهخدامعامی . [ م َ ] (ع اِ) (از «ع م ی ») زمینهای ویران و بی عمارت و بی مردم .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ِ مَعمی ̍. (منتهی الارب ). ج ِ مَعماة. (اقرب الموارد).
محامیلغتنامه دهخدامحامی . [ م ُ ] (ع ص ) حمایت کننده و نگاهدارنده و دفاع کننده . (از منتهی الارب ). || وکیل دادگستری . (از المنجد).
مهایمیلغتنامه دهخدامهایمی . [ م َ ی ِ ] (اِخ ) (776-835 هَ . ق .). مخدوم مهایمی ، علی بن احمد،منسوب به مهایم (نزدیک بمبئی ). مفسر اهل هند و از اوست : «تبصیرالرحمن و تیسیرالمنان ببعض ما یشیر الی اعجاز القرآن » در دو جلد. (از اعل
محاميدیکشنری عربی به فارسیوکيل , مدعي , وکالت , نمايندگي , وکيل مدافع , وکيل مشاور , وکيل دعاوي , وکيل دادگستري , مشاور حقوقي , قانون دان , فقيه , شارع , ملا , حقوقدان
علی مهائمیلغتنامه دهخداعلی مهائمی . [ ع َ ی ِ م َ ءِ ] (اِخ ) ابن احمدبن ابراهیم بن اسماعیل مهائمی دکنی هندی حنفی . ملقب به علاءالدین . وی فقیه و متکلم و مفسر و صوفی بود. در سال 776 هَ . ق . متولد شد و در 835 هَ . ق . درگذشت . او ر