معطل شدن

مترادف

۱. بیکار ماندن
۲. منتظر شدن، منتظر ماندن، بیبهره ماندن، بیحاصل ماندن
۳. معوق ماندن
۴. تاخیر داشتن، تاخیر کردن

جست‌وجوی دقیق

معطل شدن

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. بیکار ماندن ۲. منتظر شدن، منتظر ماندن، بیبهره ماندن، بیحاصل ماندن ۳. معوق ماندن ۴. تاخیر داشتن، تاخیر کردن

معطل شدن

گویش اصفهانی

تکیه ای: ma:tel bebiyan طاری: ma:tel beboy(mun) طامه ای: ma:tel boboɂan طرقی: ma:tel beboymun کشه ای: ma:tel beboymun نطنزی: ma:tel baboyan

معطل شدن

گویش خلخال

اَسکِستانی: ma:tal âbiy.e دِروی: matal â.bi.en شالی: ma:tal biy.an کَجَلی: matal â.biy.an کَرنَقی: matal âb.an کَرینی: matal biy.an کُلوری: matal âbiy.an گیلَوانی: ma:tal âber.i لِردی: matal âbiy.an

معطل شدن

گویش کرمانشاه

کلهری: dasaxera bün گورانی: dasaxera bün سنجابی: dasaxera bün کولیایی: dasaxera bün زنگنه‌ای: dasaxera bün جلالوندی: dasaxera bɪn زوله‌ای: dasaxera bɪn کاکاوندی: dasaxera bɪn هوزمانوندی: dasaxera bɪn

جست‌وجوی هم‌آوا

محتل

لغت‌نامه دهخدا

محتل . [ م ُ ت َل ل ] (ع ص ) نعت فاعلی از احتلال . رجوع به محتلل و احتلال شود.

محثل

لغت‌نامه دهخدا

محثل . [ م ُ ث َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از احثال : صبی محثل ؛ کودک بد خورش داده شده . کودک بد پرورانیده شده . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).

محثل

لغت‌نامه دهخدا

محثل . [ م ُ ث ِ ] (ع ص ) زنی که خورش ندهد کودک را و بد پروراند. (آنندراج ). || کسی که روزگار با وی موافقت نکند.

مهتل

لغت‌نامه دهخدا

مهتل . [ م ُ ت َل ل ] (ع ص ) برق و ابر درخشنده . || دندان آشکارکننده به خنده .(آنندراج ) (از منتهی الارب ). و رجوع به اهتلال شود.

معتل

لغت‌نامه دهخدا

معتل . [ م ِ ت َ ] (ع ص ) توانا بر سختی کشیدن و سخت کشنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). قوی در سخت و درشت کشیدن . (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی متن

لنگ بودن،لنگ زدن، لنگ ماندن، لنگیدن،لنگ گذاشتن ،لنگی(کار)

ولنگات

سوبه راه،زابراه

لَنگ کِردن

ماتَل

جست‌وجوی هم‌آغاز

معطل

معطل . [ م ُ ع َطْ طَ] (ع ص ) زمین مرده ٔ هیچکاره . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || زن که پیرایه بر وی نکنند. (مهذب الاسماء). بی پیرایه . (دهار). زن پیرایه از وی برکشیده . (از منتهی الارب ) (از محیط المحیط). و رجوع به تعطیل شود. || بیکار مانده و

معطل

لغت‌نامه دهخدا

معطل . [ م ُ ع َطْ طِ ] (ع ص ) آنکه صانع عزوجل را انکار کند و شرایع را باطل انگارد. ج ، معطلون .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : ورش تو نیست نهی خود معطلی به یقین از این دو دانش توحید توبه عیب و عوار. ناصرخسرو (د