معوق

mo'avveq

معنی

بازدارنده؛ عقب‌اندازنده.

مترادف

۱. بازداشته، عقبافتاده، عقبانداخته، معطل، معوقه، بهتاخیرافتاده ≠ معین
۲. بلاتکلیف، پادرهوا، معلق

برابر پارسی

پس افتاده، دیرکرده

جست‌وجوی دقیق

معوق

لغت‌نامه دهخدا

معوق . [ م ُ ع َوْ وَ ] (ع ص ) بر درنگ داشته شده و بازداشته . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). بازداشته شده و دربندداشته شده . (غیاث ) (آنندراج ). || تعویق شده و درنگ شده . (ناظم الاطباء). پس افتاده . به دیری کشیده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- معوق گذ

معوق

لغت‌نامه دهخدا

معوق . [ م ُ ع َوْ وِ ] (ع ص ) درنگ کننده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). درنگ کننده در کارها. (ناظم الاطباء). بازدارنده . دیرکشاننده . سپوزکار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

معوق

لغت‌نامه دهخدا

معوق . [ م ُع ْ وِ ] (ع ص ) مرد خوابناک سرجنبان . || گرسنه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

معوق

دیکشنری عربی به فارسی

مسدود کننده , اشکاتراش

معوق

فرهنگ فارسی عمید

بازدارنده؛ عقب‌اندازنده.

جست‌وجوی هم‌آوا

قاعدة ماک

Mac rule

واژه‌های مصوب فرهنگستان

قاعده‌ای که بر اساس آن ژرفای چشمة بی‌هنجاری مغناطیسی با پهنای نمودار دامنه‌های آن پیوند پیدا می‌کند

محوق

لغت‌نامه دهخدا

محوق . [ م َ ] (ع ص ) نعت است از حوق . (منتهی الارب ). روفته شده و مالیده شده و نرم و هموار و املس ساخته شده . (ناظم الاطباء). رجوع به حوق شود.

محوق

لغت‌نامه دهخدا

محوق . [ م ُ ح َوْ وَ ] (ع ص ) احوق . (منتهی الارب ). آنکه مهره ٔ نره ٔ وی کلان باشد. ذکر محوق ؛ عظیم . (مهذب الاسماء). || گرد کرده شده و نرم و هموار شده . (ناظم الاطباء).

محیوک

لغت‌نامه دهخدا

محیوک . [ م َ ] (ع ص ) بافته : و رساله ای در ذکر صحابه رضوان اﷲ علیهم که لمعه ای است از بوارق بیان و حدائق بنان او عتبی در اصل کتاب آورده است خطا و خطه ٔ محاسن بود و ربط کلام او چون خون در مفصل و سحر محصل و وشی محیوک و تبر مسبوک . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی