مغرورلغتنامه دهخدامغرور. [ م َ ] (ع ص ) فریفته . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). گول خورده و فریفته شده . (ناظم الاطباء) : تو مغرور خویشی ندانی همی که جمشید را نیست زینها غمی . فردوسی .نشاید شد به جاه و م
مغرورانهلغتنامه دهخدامغرورانه . [ م َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) متکبرانه .خودپسندانه . با کبر و غرور. و رجوع به مغرور شود.
مغروریلغتنامه دهخدامغروری . [ م َ ](حامص ) خودپسندی . گستاخی و خودبینی . تکبر و نخوت . (از ناظم الاطباء). مغرور بودن . برتنی . مقابل افتادگی و فروتنی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ز مغروری کلاه از سر شود دورمبادا کس به زور خویش مغرور. نظام
مغرورانهلغتنامه دهخدامغرورانه . [ م َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) متکبرانه .خودپسندانه . با کبر و غرور. و رجوع به مغرور شود.
مغروریلغتنامه دهخدامغروری . [ م َ ](حامص ) خودپسندی . گستاخی و خودبینی . تکبر و نخوت . (از ناظم الاطباء). مغرور بودن . برتنی . مقابل افتادگی و فروتنی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ز مغروری کلاه از سر شود دورمبادا کس به زور خویش مغرور. نظام