ملهوفلغتنامه دهخداملهوف . [ م َل ْ ] (ع ص ) اندوهگین . (مهذب الاسماء) (غیاث ). حسرت خورنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اندوهگین از درد یا رفتن مال . (از اقرب الموارد). متحسر. دریغخوار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- ملهوف القلب ؛ سوخته دل . (منتهی ال
ملحفلغتنامه دهخداملحف . [ م ِ ح َ ] (ع اِ) چادر. مِلْحَفة. ج ، ملاحف . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). چادر که زن خود را با آن بپوشاند. ملحفة. (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). و رجوع به ملحفة شود. || لباس که بالای لباسهای دیگر بپوشند. (از اقرب الموارد).
ملحفلغتنامه دهخداملحف . [ م ُ ح ِ ] (ع ص ) ملحف الملح ؛ ستیهنده . (مهذب الاسماء). ستیهنده . (آنندراج ). ستیهنده و مبرم . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به الحاف شود.
ملهولغتنامه دهخداملهو. [ م َ هَُ وو ] (ع ص ) بازی کرده شده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): اللهو؛ المراة الملهو بها. (اقرب الموارد).
چای ملیعولغتنامه دهخداچای ملیعو. [ م َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز که در 8هزارگزی جنوب اهواز و2هزارگزی باختر راه آهن اهواز به بندر شاهپور واقع شده و 40 تن سکنه دار
ملوفلغتنامه دهخداملوف . [ م َ ] (ع ص ) کلأ ملوف ؛ گیاه باران شسته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
حسرت خورلغتنامه دهخداحسرت خور. [ ح َ رَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) حسرت خوار. حسرت خورنده . ملهوف . (منتهی الارب ).
دریغخوارلغتنامه دهخدادریغخوار. [ دِ / دَ خوا / خا ] (نف مرکب ) دریغخوارنده . حسیر. متحسر.متأسف . ملهوف . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به دریغ خوردن شود.
لهفانلغتنامه دهخدالهفان . [ ل َ ] (ع ص ) به معنی ملهوف است . ستمدیده ٔ مضطر دادخواه . حسرت خورنده . (منتهی الارب ). اندوهگن . (مهذب الاسماء). اندوهناک . (دهار).
لاهفلغتنامه دهخدالاهف . [ هَِ ] (ع ص ) (نعت فاعلی به معنی مفعولی از لهف ) ستمدیده . (منتهی الارب ). به معنی ملهوف است که ستمدیده ٔ مضطر دادخواه و حسرت خورنده باشد و مذکر و مؤنث یکسان است ، گویند رجل لاهف و امراءةلاهف و لاهفة ایضاً و یقال هو لاهف القلب ؛ ای محترقه . (منتهی الارب ).
ستم دیدهلغتنامه دهخداستم دیده . [ س ِ ت َ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مظلوم . (آنندراج ) (شرفنامه ). ملهوف . (منتهی الارب ) : که با خاک چون جفت گردد تنم نگیرد ستمدیده ای دامنم . فردوسی .ستمدیده را اوست ف