لغتنامه دهخدا
ملکانیه . [ م َ نی ی َ ] (اِخ ) قومی است از نصاری که مریم علیهاالسلام را به خدایی منسوب کنند. (آنندراج ). نام گروهی از ترسایان . (ناظم الاطباء). طایفه ای از نصاری منسوبند به ملکاء که بر تمامت روم مستولی شد و ایشان گویند مسیح دو جوهر دارد یکی لاهوتی و دیگری ناسوتی و آن هردو یک