ممرزلغتنامه دهخداممرز. [ م َ رَ ] (اِ) درختی از گونه های اولس است که در جنگلهای شمال ایران روید. آن را در آستارا و منجیل و طوالش و کوهپایه ٔ گیلان ، اولاس ، یا اولس و در کلاردشت وکجور، کُرزِل و در اطراف رشت ، فَق یا فِق و در شیرگاه ساری و بهشهر و میاندره ، مِمَرز یا مَمَرز و مَرِز و در لاهیجا
ممرزفرهنگ فارسی عمیددرختی جنگلی که از چوب آن در صنعت و از میوۀ آن برای تهیۀ روغن استفاده میشود؛ تغار؛ تغر؛ مرز؛ جلم.
ممرزکتیلغتنامه دهخداممرزکتی . [ م َ رَ ک ُ ] (اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان آمل ، دارای 156 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
السلغتنامه دهخداالس . [ اُ ] (اِخ ) این نام را در قرای میان رودبار رشت به ممرز (آمل ) دهند. رجوع به ممرز شود.
ممرزکتیلغتنامه دهخداممرزکتی . [ م َ رَ ک ُ ] (اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان آمل ، دارای 156 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).