ممسکةلغتنامه دهخداممسکة. [ م ُ س َ ک َ ] (ع ص ) پای اسب که در آن سپیدی باشد. || پای اسب که سپیدی نداشته باشد. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ممسکیلغتنامه دهخداممسکی . [ م ُ س ِ ] (حامص ) زفتی ولاَّمت . خست و کم خرجی . (از ناظم الاطباء) : گر سایه ٔ کف تو برافتد به ممسکی اندرزمان بیفتد از او نام ممسکی . سوزنی .مکن تا در غمت ناید درازی چو زاهد ممسکی در خرقه بازی .<p
ممسکلغتنامه دهخداممسک . [ م ُ س َ] (ع ص ) اسبی که دست و پای سفید دارد. (مهذب الاسماء). از انواع تحجیل (سپیدی دست و پای اسب ) است و اگر تحجیل در دست و پای یک طرف اسب باشد آن را ممسک گویند. (از صبح الاعشی ج 2 ص 20). و رجوع به م
نگاه دارندهلغتنامه دهخدانگاه دارنده . [ ن ِ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب )حافظ. (السامی ). راعی . واقی . (منتهی الارب ). عاصم . (یادداشت مؤلف ). نگاه دار. نگه دارنده . نگه دار. که چیزی را نگه می دارد و حفظ می کند و برپای و قائم دارد.- قوه ٔنگاه دارنده