منارلغتنامه دهخدامنار. [ م َ ] (ع اِ) روشنی جای . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). موضع نور. (اقرب الموارد). || چراغدان و جای بلند که بر آن چراغ افروزند چرا که این صیغه ٔ اسم ظرف است به معنی جای نور. (غیاث ) (آنندراج ). جای بلندی که بر آن چراغ افروزند. (از ناظم الاطباء). || مجازاً جای بلند اذان
منارلغتنامه دهخدامنار.[ م ِ ] (اِخ ) شیمی دان و نویسنده و شاعر فرانسوی (1822 - 1901 م .). کاشف سریشم پنبه بود. (از لاروس ).
چمنارلغتنامه دهخداچمنار. [ چ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان آیدغمش بخش فلاورجان شهرستان اصفهان که در 41 هزارگزی جنوب فلاورجان و 3 هزارگزی خاور پل زمانخان واقع است . کوهستانی و معتدل است و 104 تن سکن
چمنارلغتنامه دهخداچمنار. [ چ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان حشمت آباد بخش دورود شهرستان بروجرد که در 16 هزارگزی باختردورود و 9 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ دورود به بروجردواقع است . جلگه و معتدل است و 178</spa
مینارلغتنامه دهخدامینار. (از ع ، اِ) منار و گلدسته . || میل و نشان . (ناظم الاطباء): احتجر الارض ؛ برگزید آن را برای خود و مینار بر آن نصب کرد تا دیگری در آن تصرف نکند.(منتهی الارب ). || فرسخ . (ناظم الاطباء). صحیح کلمه مَنار است . (آنندراج ). رجوع به منار شود.
میناگرلغتنامه دهخدامیناگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) میناکار. کسی که شغل میناکاری دارد. از عالم (از قبیل ) شیشه گر. (آنندراج ). کسی که با ماده ای از جنس شیشه و چینی کبودرنگ بر فلزات و جز آن نقش و نگار کند. (از فرهنگ نظام ). کسی که میناهای ملون را آب کرده بر ظرف طلا یا نقره کار کند و بدل رنگهای جواهر نم
منائرلغتنامه دهخدامنائر. [ م َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ مَنارة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به منارة شود.
منارهلغتنامه دهخدامناره . [ م َ رَ / رِ ] (از ع ، اِ) منارو جوتره . و فنار. (ناظم الاطباء). نشان که در راه ازسنگ و خشت برپا کنند و در اصل لغت به معنی چراغ پایه باشد ظاهراً وجه تسمیه آن باشد که سابق برای راه یافتن مسافران چراغی بر مناره می افروختند، زیرا که در
منارهلغتنامه دهخدامناره . [ م َ رَ ] (اِخ ) در بیت زیر از خاقانی ظاهراً همان منارةالقرون است که یاقوت در معجم البلدان شرحی درباره ٔ آن دارد : رانده از رحبه دواسبه تا مناره یکسره از سم گوران سر شیران هراسان دیده اند.خاقانی (در شرح منازل و مناسک راه کعبه ، دیو
منارکوهلغتنامه دهخدامنارکوه . [ م َ / م ِ ] (اِخ ) سلسله کوههائی است در خوزستان که از شمال به جنوب امتداد دارد و به بستررود کارون میرسد و قله ٔ آن 4117 متر ارتفاع دارد.
منارجنبانلغتنامه دهخدامنارجنبان . [ م َ / م ِ جُم ْ ] (اِخ ) نام دو مناره ٔ بلند به محله ٔ کارلادان بر سر راه نجف آباد به اصفهان که چون یکی را به حرکت آرند دیگری نیز به جنبش آید. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به اصفهان شود.
منارولغتنامه دهخدامنارو. [ م ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد است که 161 تن سکنه دارد. به این قریه کَتَک هم گویند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
مینارلغتنامه دهخدامینار. (از ع ، اِ) منار و گلدسته . || میل و نشان . (ناظم الاطباء): احتجر الارض ؛ برگزید آن را برای خود و مینار بر آن نصب کرد تا دیگری در آن تصرف نکند.(منتهی الارب ). || فرسخ . (ناظم الاطباء). صحیح کلمه مَنار است . (آنندراج ). رجوع به منار شود.
منارهلغتنامه دهخدامناره . [ م َ رَ / رِ ] (از ع ، اِ) منارو جوتره . و فنار. (ناظم الاطباء). نشان که در راه ازسنگ و خشت برپا کنند و در اصل لغت به معنی چراغ پایه باشد ظاهراً وجه تسمیه آن باشد که سابق برای راه یافتن مسافران چراغی بر مناره می افروختند، زیرا که در
منارهلغتنامه دهخدامناره . [ م َ رَ ] (اِخ ) در بیت زیر از خاقانی ظاهراً همان منارةالقرون است که یاقوت در معجم البلدان شرحی درباره ٔ آن دارد : رانده از رحبه دواسبه تا مناره یکسره از سم گوران سر شیران هراسان دیده اند.خاقانی (در شرح منازل و مناسک راه کعبه ، دیو
منارکوهلغتنامه دهخدامنارکوه . [ م َ / م ِ ] (اِخ ) سلسله کوههائی است در خوزستان که از شمال به جنوب امتداد دارد و به بستررود کارون میرسد و قله ٔ آن 4117 متر ارتفاع دارد.
منارجنبانلغتنامه دهخدامنارجنبان . [ م َ / م ِ جُم ْ ] (اِخ ) نام دو مناره ٔ بلند به محله ٔ کارلادان بر سر راه نجف آباد به اصفهان که چون یکی را به حرکت آرند دیگری نیز به جنبش آید. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به اصفهان شود.
منار بلوطستانلغتنامه دهخدامنار بلوطستان . [ م ِ ب َ طِ ] (اِخ ) دهی از بخش ارکواز شهرستان ایلام است و 300 تن سکنه دارد. در این ده یک منار بزرگ و آثاری از قدیم باقی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
چل منارلغتنامه دهخداچل منار. [ چ ِ م َ/ م ِ ] (اِخ ) نامی که به قسمتی از خرابه های استخر (تخت جمشید) می دهند. و رجوع به چل مناره و چهل مناره شود.
چمنارلغتنامه دهخداچمنار. [ چ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان آیدغمش بخش فلاورجان شهرستان اصفهان که در 41 هزارگزی جنوب فلاورجان و 3 هزارگزی خاور پل زمانخان واقع است . کوهستانی و معتدل است و 104 تن سکن
چمنارلغتنامه دهخداچمنار. [ چ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان حشمت آباد بخش دورود شهرستان بروجرد که در 16 هزارگزی باختردورود و 9 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ دورود به بروجردواقع است . جلگه و معتدل است و 178</spa
چنار و منارلغتنامه دهخداچنار و منار. [ چ َ / چ ِ رُ م َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) کلمه ای است که در دشنام غلیظ و ستم شدید استعمال کنند، یعنی چنار و منار در بتر جای فلان و فلان . و نیز میگویند که چنار دادم و منار دادم . (آنندراج ) : صبا بگ
چهل منارلغتنامه دهخداچهل منار. [ چ ِ هَِ م َ ] (اِخ ) چهل مناره . نام سابق تخت جمشید. (فرهنگ ایران باستان ص 130). نامی بود که بومیان محل به تخت جمشید میدادند. (یادداشت مؤلف ) رجوع به پرس پولیس و تخت جمشید شود.
