لغتنامه دهخدا
منتحب .[ م ُ ت َ ح ِ ] (ع ص ) سخت گرینده و آوازبردارنده در گریه . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سخت گریه کننده و آنکه با بانگ بلند گریه می کند. (ناظم الاطباء). || سخت دم زننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). آنکه سخت نفس می کشد و دم می زند.