مهستلغتنامه دهخدامهست . [ م َ هََ / م َ هَِ ] (ص ) سنگین و گران . (برهان ) (آنندراج ). || (ص عالی ) مهترین . بزرگترین : ز شاه سرافراز و خورشید چهرمهست و به کامش گرایان سپهر. فردوسی .نخستین سرنامه گ
محسدلغتنامه دهخدامحسد. [ م ُ ح َس ْ س َ ] (ع ص ) آنکه بسیار وی را حسد کنند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
محسدلغتنامه دهخدامحسد. [ م ُ ح َس ْ س ِ ] (ع ص ) بسیار حسد کننده . (از منتهی الارب ). حسدبرنده . (ناظم الاطباء).
محصدلغتنامه دهخدامحصد. [ م ِ ص َ ] (ع اِ) داس . (منتهی الارب ). ابزار دروگری . داس . (ناظم الاطباء). منجل . منگال .
محصدلغتنامه دهخدامحصد. [ م ُ ص َ ] (ع ص ) زراعت نادروده ٔ خشک شده . || رسن محکم تافته شده : حبل محصد. || مرد استواررأی : رجل محصدالرأی . (منتهی الارب ).
محصدلغتنامه دهخدامحصد. [ م ُ ص ِ ] (ع ص ) کشت آماده ٔ درو و بهنگام درورسیده . زراعتی که بهنگام درو رسد و به درو آید. || استوارکننده . || سخت تابنده ٔ ریسمان . (ناظم الاطباء). سخت تابنده ٔ رسن . (آنندراج ).
مهستانلغتنامه دهخدامهستان . [م َ هَِ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان گله زن بخش خمین شهرستان محلات . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
مهستانلغتنامه دهخدامهستان . [م ُ / م ِ هَِ ] (اِ مرکب ) مجلسی بود که پادشاهان اشکانی برای اداره ٔ امور مملکت با اعضای آن مشورت می کردند. این مجلس از مجموعه ٔ اعضای دو مجلس دیگر تشکیل می گردید، نخست مجلس خانوادگی از اعضای ذکور خانواده ٔ سلطنت ، دوم مجلسی متشکل ا
مهستیلغتنامه دهخدامهستی . [ م َ س ِ / م َ هَِ ] (اِ مرکب ) مخفف ماه ستی (ستی مخفف عربی سَیِّدَتی ). ماه خانم . ماه بانو. || از نامهای ایرانی : داشت زالی به روستای تکاومهستی نام دختری و سه گاو. سنائی .<b
مهشتلغتنامه دهخدامهشت . [ م ِ / م َ هَِ ] (ص عالی ) مهست . رجوع به مهست شود.- دبیران مهشت ؛ رئیس دبیران .- || لقبی به روزگار ساسانیان رئیس دیوان رسالت را.
گرایانلغتنامه دهخداگرایان . [ گ َ / گ ِ ] (نف ، ق ) در حال گرائیدن . متمایل . مایل . گراینده : ز شاه سرافرازو خورشیدچهرمهست و به کامش گرایان سپهر.فردوسی .
پدرام شهرلغتنامه دهخداپدرام شهر. [پ ِ ش َ ] (اِخ ) لقبی است که در شاهنامه به ایران داده اند؛ یعنی سرزمین خرم و نیکو و فرخنده : مهست آن سرافراز پدرام شهرکه با داد او زهر شد پای زهر. فردوسی .
خورشیدچهرلغتنامه دهخداخورشیدچهر. [ خوَرْ / خُرْ چ ِ ] (ص مرکب ) خوبروی . جمیل . آنکه چهره چون خورشیددارد. خورشیدچهره . خورشیدرخ . خورشیدرو : بر او آفرین کرد مادر بمهرکه برخوردی ای ماه خورشیدچهر. فردوسی .<br
پدرمادرلغتنامه دهخداپدرمادر. [ پ ِ دَ دَ ] (اِ مرکب ) پدرِ مادر. جَدّ مادری . جَدّ اُمی : ز افراسیاب آن سپهدار چین پدرمادر شاه ایران زمین . فردوسی .مکن گر ترا من [ افراسیاب ] پدرمادرم ز تخم فریدون افسونگرم .
مهستانلغتنامه دهخدامهستان . [م َ هَِ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان گله زن بخش خمین شهرستان محلات . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
مهستانلغتنامه دهخدامهستان . [م ُ / م ِ هَِ ] (اِ مرکب ) مجلسی بود که پادشاهان اشکانی برای اداره ٔ امور مملکت با اعضای آن مشورت می کردند. این مجلس از مجموعه ٔ اعضای دو مجلس دیگر تشکیل می گردید، نخست مجلس خانوادگی از اعضای ذکور خانواده ٔ سلطنت ، دوم مجلسی متشکل ا
مهستیلغتنامه دهخدامهستی . [ م َ س ِ / م َ هَِ ] (اِ مرکب ) مخفف ماه ستی (ستی مخفف عربی سَیِّدَتی ). ماه خانم . ماه بانو. || از نامهای ایرانی : داشت زالی به روستای تکاومهستی نام دختری و سه گاو. سنائی .<b
