موسیجهلغتنامه دهخداموسیجه . [ ج َ / ج ِ ] (اِ)موسیچه . مرغی است شبیه به فاخته . (جهانگیری ) (آنندراج ). مرغی است چند فاخته و همرنگ او. (لغت فرس اسدی نسخه ٔ خطی نخجوانی ). مرغکی است چون فاخته که بیشتر در خانه ها و طاقها تخم گذارد. ماسوچه . موسیچه . دبسی . (از یا
موسیجهفرهنگ فارسی عمیدپرندهای شبیه فاخته؛ قمری: ( چو موسیجه همه سر بر هوا کش / چو دمسنجه همه دم بر زمین زن (خاقانی: ۳۱۹).
موسیجه وارلغتنامه دهخداموسیجه وار. [ ج َ / ج ِ ] (ص مرکب ) مانند موسیجه . همچون موسیجه . || که آوازی چون موسیجه دارد. || نالان . ناله کنان . (از یادداشت مؤلف ) : چون بود سیمرغ جانش آشکارموسی از دهشت شود موسیجه وار.<p class="auth
ماشجهلغتنامه دهخداماشجه . [ ] (اِ) مقیاسی است از نقدینه ٔ طلا. بیرونی در کتاب الجماهر گوید: یک طینه طلا مساوی است با 16 ماشجه و هر ماشجه عبارت است از چهار دانگ طلا. (از الجماهر ص 36).
ماسیجیلغتنامه دهخداماسیجی ٔ. [ س َ ی َ ] (ع اِ مرکب ) آنچه عن قریب آید. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ماسیأتی .
موسیجه وارلغتنامه دهخداموسیجه وار. [ ج َ / ج ِ ] (ص مرکب ) مانند موسیجه . همچون موسیجه . || که آوازی چون موسیجه دارد. || نالان . ناله کنان . (از یادداشت مؤلف ) : چون بود سیمرغ جانش آشکارموسی از دهشت شود موسیجه وار.<p class="auth
نبی خوانلغتنامه دهخدانبی خوان . [ ن ُ / ن ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) قاری . قرآن خوان : موسیجه و قمری چو مقریانندبر سروبنان هر یکی نبی خوان .(منسوب به خسروانی ).
موسیچهلغتنامه دهخداموسیچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) موسیجه .نوعی فاخته . کوکو. صلصل . (از یادداشت مؤلف ). پرنده ای است شبیه به فاخته و او بیشتر در میان طبق و کاسه و کنار طاقچه ٔ خانه ها تخم میکند و بچه می آورد. (برهان ) (از ناظم الاطباء). مرغی است سفید برابر قمری .
دبسیلغتنامه دهخدادبسی . [ دُ سی ی ] (ع اِ) مرغی است مایل به سیاهی که بانگ کند. قنطیر. (یادداشت مؤلف ). موسیجه . (لغتنامه ٔ اسدی ذیل موسیجه ) (دستور اللغه ) (زمخشری ) (دهار) (منتهی الارب ). موسیجه و هرچه بدو ماند. ج ، دباسی . (مهذب الاسماء). شفنین بری است به لغت عراق . از مطوقات است یعنی که د
موسیقار زدنلغتنامه دهخداموسیقار زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) ساز زدن . نواختن ساز موسیقار : خه خه ای موسیجه ٔ موسی صفت خیز و موسیقار زن در معرفت . عطار.و رجوع به موسیقار شود.- راه موسیقار زدن ؛ نوای موسیقار نواخ
موسیجه وارلغتنامه دهخداموسیجه وار. [ ج َ / ج ِ ] (ص مرکب ) مانند موسیجه . همچون موسیجه . || که آوازی چون موسیجه دارد. || نالان . ناله کنان . (از یادداشت مؤلف ) : چون بود سیمرغ جانش آشکارموسی از دهشت شود موسیجه وار.<p class="auth