مومینلغتنامه دهخدامومین . (ص نسبی )مومی . مومی شده و از موم ساخته شده . (ناظم الاطباء). هرچیز که از موم ساخته باشند. (آنندراج ) : بر دل مومین و جان مؤمنش مهر و مهر دین مهیا دیده ام . خاقانی .به هر مجلس که شهدت خوان درآردبه صورت
مؤمنلغتنامه دهخدامؤمن . [ م ُءْ م ِ ] (اِخ ) تبریزی . از گویندگان قرن 11 و12 هجری قمری و ملقب به ایمان از نجبای تبریز است چنانچه آبای ایشان نقیب الاشراف بوده و خود در بحر تصوف مستغرق و الحال در تبریز است . ابیات زیر از اوست
مؤمنلغتنامه دهخدامؤمن . [ م ُءْ م ِ ] (اِخ ) دامغانی . محمد مؤمن ، برادر حاجی محمدتقی بسمل . از گویندگان قرن یازدهم هجری قمری بود. از اوست :فرنگ زاده نگاهی بکن به مؤمن بیدل شوم فدای ستمخانه ای که کافرش است این .(از قاموس الاعلام ترکی ) (از فرهنگ سخنوران ).
مؤمنلغتنامه دهخدامؤمن . [ م ُ ءَم ْ م ِ ] (ع ص ) اعتمادکننده . || راستی کننده . || امین پندارنده . || آمین گوینده . (از منتهی الارب ).
مؤمنلغتنامه دهخدامؤمن . [ م ُءْ م ِ ] (اِخ ) ابن سعیدبن ابراهیم بن قیس ، مولی امیر عبدالرحمان مروانی داخل . از گویندگان نامدار قرن سوم هجری و بزرگترین شاعرقرطبه در عصر خود بود. او با 18 شاعر به مهاجات پرداخت و بر همه فایق شد. مؤمن به مشرق رفت و با ابوتمام م
مؤمنلغتنامه دهخدامؤمن . [ م ُءْ م ِ ] (اِخ ) ازنامهای خدای تعالی جل شأنه . (از دهار) (ناظم الاطباء). یکی از نامهای باری تعالی است . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). نامی از نامهای خدای تعالی . (مهذب الاسماء). نامی از نامهای خدای تعالی ، و از آن است : عبدالمؤمن .نامی از نامهای صفات خدای تعالی
مومین دللغتنامه دهخدامومین دل . [ دِ ] (ص مرکب ) که دلی نرم چون موم دارد. کنایه است از سخت نرم دل و عطوف و رقیق القلب : آنت مومین دل که گر پیشش بکشتندی چراغ طبع مومینش چو موم اندر لگن بگریستی .خاقانی .
نخل مومینلغتنامه دهخدانخل مومین . [ ن َ ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نخل موم . نخلی که نخلبند سازد : بلی نخل خرمای مریم بخنددبر آن نخل مومین که علاّن نماید. خاقانی .گر به اول نستدندی اصل شیرینی ز موم نخل مومین در رطب شیرین تر از قن
جامه ٔ مومینلغتنامه دهخداجامه ٔ مومین . [ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جامه ای است که بموم گداخته چرب نمایند و به مومجامه شهرت دارد. (بهار عجم ) (آنندراج ) : با تریهای حسودان چرب نرمی میکنم جامه ٔ مومین بود آسیب باران را علا
نخاریبلغتنامه دهخدانخاریب . [ ن َ ] (ع اِ) ج ِ نخروب . رجوع به نخروب شود. || نخاریب النحل ؛ لانه های مومین زنبورعسل . (از المنجد). رجوع به نخروب شود.
علانلغتنامه دهخداعلان . [ ع َل ْ لا] (اِ) نخل بندی که از موم نخلها سازد. (حاشیه ٔ دیوان خاقانی چ عبدالرسولی ، از شرح خاقانی ) : بلی نخل خرمای مریم بخنددبر آن نخل مومین که علان نماید.خاقانی .
نخل موملغتنامه دهخدانخل موم . [ ن َ ل ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) درخت پرگل یا پرمیوه که از موم الوان سازند. (غیاث اللغات ). نخل مومین . شبیه نخل که از موم کنند : طبع مسکینت محصص از هنرهمچونخل موم بی برگ وثمر. مولوی (از جهانگیری ). |
وسخلغتنامه دهخداوسخ . [ وَ س َ ] (ع اِ) ریم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). چرک . (اقرب الموارد). شوخ . (ناظم الاطباء) : فرزند من یتیم و سرافکنده گرد کوی جامه وسخ گرفته و در خاک خاکسار. کسایی . || (مص ) ریمناک شدن دست و اندام و ج
مؤمنلغتنامه دهخدامؤمن . [ م ُءْ م ِ ](ع ص ) گرونده . (مهذب الاسماء). گرونده به خدای تعالی .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گرونده به خدای تعالی وقبول کننده ٔ شریعت . (آنندراج ). کسی که به خدا و رسول ایمان آورده باشد و ایمان دارد. دیندار و متدین . (ناظم الاطباء). گرونده و قبول شریعت کننده . (م
مومین دللغتنامه دهخدامومین دل . [ دِ ] (ص مرکب ) که دلی نرم چون موم دارد. کنایه است از سخت نرم دل و عطوف و رقیق القلب : آنت مومین دل که گر پیشش بکشتندی چراغ طبع مومینش چو موم اندر لگن بگریستی .خاقانی .
نخل مومینلغتنامه دهخدانخل مومین . [ ن َ ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نخل موم . نخلی که نخلبند سازد : بلی نخل خرمای مریم بخنددبر آن نخل مومین که علاّن نماید. خاقانی .گر به اول نستدندی اصل شیرینی ز موم نخل مومین در رطب شیرین تر از قن
مسمومینلغتنامه دهخدامسمومین . [ م َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ مسموم (در حالت نصبی و جری ). زهرخورده ها. || زهرداده شده ها. || کسانی که دچار عوارض مسمومیت هستند.- بخش مسمومین ؛ قسمتی از یک بیمارستان که مخصوص معالجه و مداوای مسمومین است .- بیمارستان مسمومین
جامه ٔ مومینلغتنامه دهخداجامه ٔ مومین . [ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جامه ای است که بموم گداخته چرب نمایند و به مومجامه شهرت دارد. (بهار عجم ) (آنندراج ) : با تریهای حسودان چرب نرمی میکنم جامه ٔ مومین بود آسیب باران را علا
