موچین

mučin

معنی

آلت کوچک شبیه انبر که با آن مو از صورت می‌چینند؛ خارچینه.

مترادف

منقاش، موچینه

جست‌وجوی دقیق

موچین

لغت‌نامه دهخدا

موچین . (نف مرکب ) چیننده ٔ مو. || (اِ مرکب ) موچینه . موچنه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به موچینه شود.

موچین

فرهنگ فارسی عمید

آلت کوچک شبیه انبر که با آن مو از صورت می‌چینند؛ خارچینه.

موچین

جست‌وجوی هم‌آوا

نوترینوی میونی

muon neutrino

واژه‌های مصوب فرهنگستان

ذره‌ای که به همراه میون، نسل دوم لپتون‌ها را تشکیل می‌دهد و در طبیعت فقط به‌صورت چپ‌گرد وجود دارد

پیمون

لغت‌نامه دهخدا

پیمون . (اِخ ) نام قصبه ای است در خطه ٔ لائوس از قطعه ٔ سیام واقع در هندوچین واقع در کنار شهر مون . (از قاموس الاعلام ترکی ).

مئون

مئون . [ م ِ / م ُ ] (ع عدد، ص ، اِ) ج ِ مائة. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ ماءة. (منتهی الارب ). رجوع به مائة شود. || (اِ) سوره هایی از قرآن که هریک صد آیت یا کمی کمتر یا کمی بیشتر از صد آیت دارند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سوره های

مویین

لغت‌نامه دهخدا

مویین . [ مو ] (ص نسبی ) مویی . مویینه . منسوب به مو. منسوب به موی . آنچه به موی نسبت دارد. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به مویینه و موی شود. || ساخته شده و تافته شده از موی . (ناظم الاطباء). مویینه . بافته شده و تافته شده از موی . || باریک مانند مو. (ناظم الاطباء).

میگون

لغت‌نامه دهخدا

میگون . [ م ِ ] (اِخ ) قصبه ای است جزء دهستان رودبار قصران بخش افجه ٔ شهرستان تهران ، واقع در 25هزارگزی شمال افجه کنار راه شوسه ٔ شمشک به تهران . هوای کوهستانی سرد و خوبی دارد و در تابستان گردشگاه مردم تهران است .این قصبه در حدود <span class=

جست‌وجوی مشابه

موچینه

لغت‌نامه دهخدا

موچینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) منقاش . (برهان ).آلتی است آهنی که بدان مو از بدن می چینند. (از غیاث ) (از آنندراج ). منقاش و ابزاری آهنی که بدان مو می کنند. (ناظم الاطباء). موچنا. موچنه . موچین . موی چینه . منقاش . منقش . منماص . منتاخ . من

موچینی

دیکشنری فارسی به عربی

حلاقة الشعر

موچینه

فرهنگ فارسی معین

(نِ) (اِ.) منقاش ، ابزاری که با آن موی می کنند.

میان دو سطح موچین گرفتن و فشردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

nip

جست‌وجوی متن

مقاش

گویش مازنی

موچین

مَقّاش

گویش بختیاری

منقاش، موچین.

pair of tweezers

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جفت موچین

منقاش

فرهنگ مترادف و متضاد

موچین، موچینه

مَقّاش

گویش تهرانی

نوعی انبر، موچین

جست‌وجوی هم‌آغاز

موچینه

لغت‌نامه دهخدا

موچینی

دیکشنری فارسی به عربی

حلاقة الشعر

موچینه

فرهنگ فارسی معین

(نِ) (اِ.) منقاش ، ابزاری که با آن موی می کنند.

جست‌وجوی هم‌قافیه

تموچین

لغت‌نامه دهخدا

تموچین . [ ت َ ] (اِخ ) نام اصلی چنگیزخان است . (از قاموس الاعلام ترکی ). اصل اسم مغولی چنگیزخان تموچین است . رجوع به چنگیزخان و تاریخ مغول اقبال ص 15 و تاریخ گزیده ص 572 شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

موچین

mučin

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی معین

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی متن

گویش مازنی

گویش بختیاری

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ مترادف و متضاد

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا