میانه

miyāne

معنی

۱. وسط؛ میان.
۲. آنچه در میان چیزی جا دارد.
۳. متوسط.
۴. [قدیمی] محتوا.

مترادف

۱. صمیم، مرکز، میان، وسط
۲. میانگین

جست‌وجوی دقیق

میانه

لغت‌نامه دهخدا

میانه . [ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رستم بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون ، واقع در 14هزارگزی باختر فهلیان با 164 تن سکنه . آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class=

میانه

لغت‌نامه دهخدا

میانه . [ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان فهلیان بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون ، واقع در 6هزارگزی باختر فهلیان با 164 تن سکنه آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="

میانه

لغت‌نامه دهخدا

میانه . [ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کلاترزان بخش رزاب شهرستان سنندج ، واقع در 17هزارگزی خاوری رزاب با 1100 تن سکنه . آب آن از چشمه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="hl" dir="l

میانه

لغت‌نامه دهخدا

میانه . [ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ماهیدشت بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان ، واقع در 28هزارگزی جنوب کرمانشاه با 120 تن سکنه . آب آن از چشمه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="hl"

میانه

لغت‌نامه دهخدا

میانه . [ ن َ ] (اِخ ) نام بخش مرکزی از شهرستان میانه است . این بخش محدود است از شمال به بخش ترکمان و ترک و از جنوب به شهرستان زنجان و ازخاور به شهرستان خلخال و از باختر به شهرستان مراغه . این بخش کوهستانی است و بیشتر آبادیهای آن در دره های کوهها واقع و خوش آب و هوا هستند ولی

جست‌وجوی هم‌آوا

مانع شدن یاایجاد مانع کردن

دیکشنری فارسی به عربی

سد

چمانه

لغت‌نامه دهخدا

چمانه . [ چ َ ن َ / ن ِ ] (اِ) کدوی سیکی بودکه در او شراب کنند از بهر خوردن . (فرهنگ اسدی چ اقبال ص 447). کدوی به نگار کرده باشد که شراب درش کنند. (نسخه ای از فرهنگ اسدی از حاشیه ٔ فرهنگ چ اقبال ص <span class

چمانه

لغت‌نامه دهخدا

چمانه . [ چ ُ ن َ / ن ِ ] (اِ) به معنی مطلق حیوان باشد. (برهان ). حیوان را نامند. (جهانگیری ). جاندار و حیوان . (ناظم الاطباء). چم . ورجوع به چم شود. || میانه و وسط. (ناظم الاطباء). || جرعه ٔ شراب . (ناظم الاطباء).

پیمانه

لغت‌نامه دهخدا

پیمانه . [ پ َ/ پ ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) هرچه بدان چیزی پیمایند. چیزی که غله و جز آن بدان کیل کنند. ظرفی که بدان چیزها پیمایند. (برهان ). منا. صاع . صواع . کیله . معیار. عدل .مکیل . مکیله . مقلد. (منتهی الارب ).

مانح

لغت‌نامه دهخدا

مانح . [ن ِ ] (ع ص ) سخی و بخشنده و کریم . (غیاث ). بخشنده . (آنندراج ). دهنده و بخشنده و مرد سخی . (ناظم الاطباء).راد. جوانمرد. سخی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

جست‌وجوی مشابه

میانهبالا

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. متوسطالقامه ۲. کوتاهقامت ≠ بلندبالا

میانهرو

فرهنگ مترادف و متضاد

معتدل ≠ تندرو، افراطی، دستراستی

میانهروی

فرهنگ مترادف و متضاد

اعتدال، مدارا ≠ تندروی، افراطیگری

میانه‌سالی

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: زمان ه‌سالی، میانسالی، بزرگسالی یائسگی فرد میانسال، آدم بزرگ، پابه‌سن، پابه‌سال

میانه‌رو

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: اختیار آتی میانه‌رو، غیرافراطی، سازش‌کار، معتدل خنثا، خنثی، غیر متعهد، ناوابسته ◄ بی‌طرف تصمیم نگرفته، نامصمم میان‌راهی، مرکزی

جست‌وجوی متن

اعتدال

واژه‌نامه آزاد

میانه رو میانه رو تعدیل میانه روی میانه رو میانه روی، حدّ میانه.

متوسط القامه

فرهنگ فارسی عمید

میانه‌قد؛ میانه‌بالا.

کمر

گویش تهرانی

میانه بدن،میانه کوه ، کمر کوه یعنی میانه کوه.

متوسط

فرهنگ فارسی عمید

۱. نه خوب و نه بد، نه بلند و نه کوتاه؛ میانه.۲. میانه‌گیر؛ میانه‌رو.۳. آن‌که به لحاظ اجتماعی در مرتبۀ میانه قرار دارد؛ دارای مرتبۀ اجتماعی میانه.

خلال

فرهنگ فارسی عمید

میانۀ چیزی؛ بین.

جست‌وجوی هم‌آغاز

میانه تن

لغت‌نامه دهخدا

میانه تن . [ ن َ / ن ِ ت َ ] (ص مرکب ) که تن نه فربه و درشت و نه لاغر و خرد و ریز دارد: ضغبوس ؛ شتر میانه تن . (از یادداشت مؤلف ).

میانه حالی

لغت‌نامه دهخدا

میانه حالی . [ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) صفت میانه حال . دوری از دو طرف افزونی و کمی . اعتدال . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به میانه حال شود.

میانه برادر

لغت‌نامه دهخدا

میانه برادر. [ ن َ / ن ِ ب َ دَ ] (اِ مرکب ) برادر وسطی . برادری که از یک برادر بزرگتر و از دیگری کوچکتر است . برادر میانه . دومین از سه پسر مردی : میانه برادر چو او را بدیدکمان را به زه کردو اندرکشید.<p cl

میانه کردن

لغت‌نامه دهخدا

میانه کردن .[ ن َ / ن ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) دور شدن . به مسافتی دور شدن . (یادداشت مؤلف ). فاصله گرفتن . فاصله پیدا کردن : پرویز از بهرام میانه کرد. بهرام نعره ای بزد و گفت : ... بنمایم ترا تا چه بینی . (ترجمه ٔ تاریخ

میانه گزیدن

لغت‌نامه دهخدا

میانه گزیدن . [ ن َ / ن ِ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) حد اعتدال برگزیدن . انتخاب حد وسط کردن در کارها و گفتارها. به اعتدال گراییدن : ستوده کسی کومیانه گزیدتن خویش را آفرین گسترید. فردوسی .

جست‌وجوی هم‌قافیه

داود میانه

لغت‌نامه دهخدا

داود میانه . [ وو ن َ ](اِخ ) از امیران هندوستان است بعهد سلطان جلال الدین محمداکبر. (قرن دهم هَ . ق .). (تاریخ شاهی ص 172).

در میانه

لغت‌نامه دهخدا

در میانه . [ دَ ن َ / ن ِ ] (ق مرکب ) (از: در + میان + َه ) در میان . مابین . وسط. میان . خلال : تکبّد، تکبید؛ در میانه ٔ آسمان درآمدن آفتاب . (منتهی الارب ).- در میانه نهادن ؛ با هم ظاهر کردن . مطرح ساختن <span c

دره میانه

لغت‌نامه دهخدا

دره میانه . [ دَ رِ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کمازان شهرستان ملایر. واقع در 28هزارگزی جنوب شهر ملایر و 21 هزارگزی راه ٔ شوسه ٔملایر به اراک ، با 850 تن سکنه . آب آن از ق

خاور میانه

لغت‌نامه دهخدا

خاور میانه . [ وَ رِ ن َ / ن ِ ] (اِخ ) منطقه ای است از آسیای جنوب غربی که در غرب پاکستان و هندوستان واقع شده است . معمولاً امروز خاورمیانه را به بیشتر کشورهای آسیای جنوب غربی منهای ترکیه و به اضافه ٔ هند و پاکستان و برمه و تبت و لیبی و حبشه

دامیانه

لغت‌نامه دهخدا

دامیانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) صیاد را گویند. (آنندراج ذیل لغت دام ). دامی . دامیار.

درپیوند

بیشتر بدانید

میانه

miyāne

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

دیکشنری فارسی به عربی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ فارسی طیفی

فرهنگ فارسی طیفی

جست‌وجوی متن

واژه‌نامه آزاد

فرهنگ فارسی عمید

گویش تهرانی

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا