میجولغتنامه دهخدامیجو. (اِ) عدس . مرجو. مرجمک . مرژو. || نخود. (ناظم الاطباء). به معنی منجوق است که منجو و مرجو نیز گویند. (از شعوری ج 2 ورق 366).
میجوشلغتنامه دهخدامیجوش . [ م َ ] (اِ مرکب ) اسم فارسی شرابی است که با سنبل رومی یاسنبل هندی ترتیب داده باشند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
میجوشاندگویش اصفهانی تکیه ای: ayušne طاری: avüšna طامه ای: višne طرقی: ayošna کشه ای: avišna نطنزی: yušena
میجوشدگویش اصفهانی تکیه ای: ayuše / aqola طاری: avüša طامه ای: više طرقی: ayoša کشه ای: aviša نطنزی: yuša
میجودگویش اصفهانی تکیه ای: aǰâɂe طاری: ažâra طامه ای: ǰove طرقی: aǰâra کشه ای: aǰâra نطنزی: ǰâre / ǰeva
میجوشلغتنامه دهخدامیجوش . [ م َ ] (اِ مرکب ) اسم فارسی شرابی است که با سنبل رومی یاسنبل هندی ترتیب داده باشند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
میجوشاندگویش اصفهانی تکیه ای: ayušne طاری: avüšna طامه ای: višne طرقی: ayošna کشه ای: avišna نطنزی: yušena
میجوشدگویش اصفهانی تکیه ای: ayuše / aqola طاری: avüša طامه ای: više طرقی: ayoša کشه ای: aviša نطنزی: yuša
میجودگویش اصفهانی تکیه ای: aǰâɂe طاری: ažâra طامه ای: ǰove طرقی: aǰâra کشه ای: aǰâra نطنزی: ǰâre / ǰeva