نافر

nāfer

معنی

۱. نفرت‌دارنده؛ رمنده.
۲. غالب؛ چیره‌شونده.

مترادف

۱. رمنده
۲. بیزار
۳. فراری، گریزان

جست‌وجوی دقیق

نافر

لغت‌نامه دهخدا

نافر. [ ف ِ ] (ع ص ) رمنده . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مذکر و مؤنث در وی یکسان است . (منتهی الارب ). که فرار می کند و می رمد و دور می شود. (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة) نفرت کننده . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). رمو :</spa

نافر

فرهنگ فارسی عمید

۱. نفرت‌دارنده؛ رمنده.۲. غالب؛ چیره‌شونده.

نافر

فرهنگ فارسی معین

(فِ) [ ع . ] (اِفا.) رمنده ، نفرت دارنده .

نافر

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. رمنده ۲. بیزار ۳. فراری، گریزان

جست‌وجوی هم‌آوا

نفیر

لغت‌نامه دهخدا

نفیر. [ ن َ ] (اِ) کرنای کوچک . (انجمن آرا). برادر کوچک کرنا را گویند. (برهان قاطع) (آنندراج ). کرنا. (غیاث اللغات ). مجازاً قسمی از کرنا که بیشتر قلندران دارند و به آن شاخ نفیر و بوق نفیر هم گویند. (فرهنگ نظام ). نای روئین گاودم . (اوبهی ) : عشق م

نفر

لغت‌نامه دهخدا

نفر. [ ن ِف ْ ف َ ] (اِخ ) بلد یا قریه ای است بر نهرالزاس از بلاد فرس ، این را خطیب گفته است و اگر منظورش از بلاد فرس قلمرو قدیم ایرانیان باشد جایز است وگرنه امروزه نفر از نواحی بابل محسوب است و در سرزمین کوفه واقع است . (از معجم البلدان ). رجوع به معجم البلدان شود.

نفر

لغت‌نامه دهخدا

نفر. [ ن َ ] (ع اِ) گروه مردم از سه تا ده . (منتهی الارب ). لغتی است در نَفَر. (از اقرب الموارد). رجوع به نَفَر شود. || ج ِ نافر. (اقرب الموارد). رجوع به نافر شود. || قومی که با تو گریزند یا به کاری پیش آیندیا از یکدیگر گریزند در جنگ . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندرا

نفر

لغت‌نامه دهخدا

نفر. [ ن َ ف َ ] (اِخ ) نام ایلی است که در اطراف تهران ، ساوه ، زرند و قزوین سکونت دارند. ییلاق افراد این ایل کوههای شمالی البرز و قشلاق ایشان خوار است . رجوع به جغرافیای سیاسی کیهان ص 87 شود.

نفر

لغت‌نامه دهخدا

نفر. [ ن َ ف َ ] (اِخ ) یکی از ایلات خمسه ٔ فارس و مرکب از 3500 خانوار است . تیره های این ایل عبارتند از: باده کی ، تاتم لو، چنگیزی ، دولوخانلو، زمان خانلو، ستارلو، شجرلو، شولی ، طاطم ، جن ، عراقی قادلو، قباد خانلو، قره باخیلو، قیدرلو، لرّ. و

جست‌وجوی مشابه

نافرسودن

لغت‌نامه دهخدا

نافرسودن . [ ف َ دَ ] (مص منفی ) مقابل فرسودن . رجوع به فرسودن شود.

نافرمان

لغت‌نامه دهخدا

نافرمان . [ ف َ ] (اِ) گلی است که آن را زبان به قفا گویند. (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ).

نافروختنی

لغت‌نامه دهخدا

نافروختنی . [ ف ُ ت َ ] (ص لیاقت ) که ازدر فروش نیست . که نشایدش فروخت . که نتوانش فروخت . مقابل فروختنی . || که ازدر افروختن نیست . ناافروختنی . مقابل افروختنی . رجوع به افروختنی شود.

نافروخته

لغت‌نامه دهخدا

نافروخته . [ ف ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نفروخته . به فروش نارسیده . فروخته ناشده . || نیفروخته . افروخته ناشده .

نافرهختگی

لغت‌نامه دهخدا

نافرهختگی . [ ف َ هَِ ت َ / ت ِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی نافرهخته . ادب ناگرفتگی . گستاخی . نافرهخته بودن . رجوع به نافرهخته شود.

جست‌وجوی متن

nonproductive

دیکشنری انگلیسی به فارسی

غیر تولیدی، غیر مولد، نافر اور

رمنده

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. گریزان، نافر ۲. وحشی ۳. رموک

گریزان

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. بیزار، رمنده، رمیده، ، متنفر، نافر، نفور، ۲. فراری، گریخته، متواری، منهزم

مایل

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. خمیده، کج، کژ، متمایل، مورب ≠ مستقیم ۲. خواهان، راغب، شایق، طالب، علاقهمند، مشتاق ≠ نافر

بیزار

فرهنگ مترادف و متضاد

بری، بیمیل، روگردان، دلزده، سیر، ضجور، گریزان، متنفر، مشمئز، منزجر، نافر، نفور، وازده ≠ راغب، علاقهمند، مایل

جست‌وجوی هم‌آغاز

نافرسودن

لغت‌نامه دهخدا

نافرسودن . [ ف َ دَ ] (مص منفی ) مقابل فرسودن . رجوع به فرسودن شود.

نافرمان

لغت‌نامه دهخدا

نافرمان . [ ف َ ] (اِ) گلی است که آن را زبان به قفا گویند. (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ).

نافروختنی

لغت‌نامه دهخدا

نافروخته

لغت‌نامه دهخدا

نافروخته . [ ف ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نفروخته . به فروش نارسیده . فروخته ناشده . || نیفروخته . افروخته ناشده .

نافرهختگی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

متنافر

لغت‌نامه دهخدا

متنافر. [ م ُ ت َ ف ِ] (ع ص ) هراسان و گریزان از ترس و بیم . (ناظم الاطباء). || برنده همدیگر را نزد حاکم . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). || الفاظی را گویند که به گفتن مشکل بود و یکدیگر را امتحان کنند به گفتن الفاظ متنافر یا دو بار یا سه بار بر وِلا بتوانند گفتن [ یا نه ]

غنافر

لغت‌نامه دهخدا

غنافر. [ غ ُ ف ِ ] (ع ص ) مرد بی خرد کندذهن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مُغَفَّل . (اقرب الموارد). || کفتار نر بسیارموی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).

قنافر

لغت‌نامه دهخدا

قنافر. [ ف ُ ف ِ ] (ع ص ) کوتاه بالا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). قصیر. (اقرب الموارد). رجوع به قِنْفیر شود.

منافر

لغت‌نامه دهخدا

منافر. [ م ُ ف ِ ] (ع ص ) نفرت کننده و مکروه دارنده و رمنده . (از ناظم الاطباء). || مقابل ملایم : غضب قوه ای است در حیوان دفع منافر را، و شهوت قوه ٔ جلب ملایم را.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). دوم قوت جنباننده که به تأیید او حیوان بجنبد و بدانچه ملایم اوست میل کنند و از آنچه م

تنافر

لغت‌نامه دهخدا

تنافر. [ ت َ ف ُ ] (ع مص ) بهم بحاکم شدن تا حکم کند که اصل که بزرگتر است . (از زوزنی ). بهم پیش حاکم شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تحاکم و تفاخر. (اقرب الموارد). || بکاری رفتن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || نفرت نمودن و گریختن است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). گ

درپیوند

بیشتر بدانید

نافر

nāfer

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا