ناوردگاهلغتنامه دهخداناوردگاه . [ وَ ] (اِ مرکب ) جنگ گاه . (برهان قاطع) (از بهار عجم ). جای جنگ . محل پیکار. (آنندراج ) (انجمن آرا). آوردگاه . (انجمن آرا). رزمگاه . میدان جنگ . (ناظم الاطباء). دشت کین . دشت نبرد. آوردگه . رزمگه . میدان رزم : دو لشکر بهم کینه خواه آمدن
ناوردگهلغتنامه دهخداناوردگه . [ وَ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) ناوردگاه . جنگ گاه . میدانگاه . میدان جنگ . جای نبرد. رزمگه . آوردگه . آوردگاه : به ناوردگه شد جهان پهلوان ز قلب اندرون با سپاهی گران . فردوسی .بسی یک بدیگر درآویختندبسی خون ب
ناوریدهلغتنامه دهخداناوریده . [ وَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) نیاورده . ناآورده : من این کنیه را ناوریده بجای بر و بومتان ناسپرده بپای .فردوسی .
مصافگاهلغتنامه دهخدامصافگاه . [ م َ ] (اِ مرکب ) معرکه گاه . (آنندراج ). میدان نبرد. میدان کارزار. میدان جنگ . آوردگاه . ناوردگاه : مخالفان تو را در مصافگاه اجل همیشه هست به شمشیر مرگ ضرب رقاب . امیرمعزی .آمد به مصافگاه اول دشمن ش
ناوردگهلغتنامه دهخداناوردگه . [ وَ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) ناوردگاه . جنگ گاه . میدانگاه . میدان جنگ . جای نبرد. رزمگه . آوردگه . آوردگاه : به ناوردگه شد جهان پهلوان ز قلب اندرون با سپاهی گران . فردوسی .بسی یک بدیگر درآویختندبسی خون ب
مصفلغتنامه دهخدامصف .[ م َ ص َف ف ] (ع اِ) جای صف زدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). جای صف برکشیدن . موضع صف . صف کشیدنگاه . (یادداشت مؤلف ). || جای صف زدن در جنگ . ج ، مصاف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).میدان جنگ . رزمگاه . ناوردگاه . || توسعاً،جنگ . ج ، مصاف . (
رزمگهلغتنامه دهخدارزمگه . [ رَ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف رزمگاه . میدان جنگ . (ناظم الاطباء) : گو پیلتن دیدبا تیغ تیزفکنده بر آن رزمگه رستخیز. فردوسی .وز آن روی کیخسرو آید پدیدکه یارد بر این رزمگه آرمید. فرد
آوردگاهلغتنامه دهخداآوردگاه . [ وَ ] (اِ مرکب ) معرک . معرکه . جنگ گاه . آوردگه . ناوردگه . ناوردگاه . میدان . میدان جنگ . رزمگاه . عرصه ٔ جنگ : بکین جستن از دشت آوردگاه برآرم بخورشید گرد سیاه . فردوسی .برفتند هر دو ز قلب سپاه بیک
