نباجلغتنامه دهخدانباج . [ ن َ ] (ع اِ) پشته ها. (آنندراج ). آکام عالیه . (اقرب الموارد) (المنجد). ج ِ نبجة. (از منتهی الارب ). رجوع به نبجة شود. || نُبُج . جوال های سیاه . (از معجم متن اللغة). رجوع به نبج شود.
نباجلغتنامه دهخدانباج . [ ن َب ْ با ] (ع ص ) سخت آواز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شدیدالصوت . (معجم متن اللغة). شدیدالصوت که احمقانه سخن گوید. (از اقرب الموارد): رجل نباج و نباح ؛ شدیدالصوت جافی الکلام . (اقرب الموارد). || کلب نباج ؛ سگ سخت آواز. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (
نباجلغتنامه دهخدانباج . [ ن ِ ] (اِخ ) موضعی است در طریق بصره به مکه . (از معجم البلدان ). و آن قریه ای است از بادیه ٔ بصره در نیمه راه بصره به مکه . (از الانساب سمعانی ).
نباجلغتنامه دهخدانباج . [ ن ُ ] (ع اِ) آواز سگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ): نباج الکلب ؛ نباحه . (اقرب الموارد) (المنجد). نبیج . نباح . (از معجم متن اللغة). || آواز تیز و ضرطه . (ناظم الاطباء). تیز. (آنندراج ) (منتهی الارب ). ضراط. (المنجد) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). || آ
نباشلغتنامه دهخدانباش . [ ن َب ْ با ] (ع ص ) صیغه ٔ مبالغه ازنبش است . رجوع به نبش شود. || کفن دزد. کفن کش . (غیاث اللغات ) (منتخب اللغات ) (آنندراج ). کفن آهنج . (دهار) (ناظم الاطباء). کفن دزد. شکاونه [ گورشکاونه ] . (ناظم الاطباء). کفن آهن . (منتهی الارب ). آنکه نبش قبرها کند. شکّاف . قلاع
نوباشلغتنامه دهخدانوباش . [ ن َ / نُو ] (ص ) به معنی سرمد. ظاهراً از لغت های مصنوع ملا فیروز [ مؤلف فرهنگ دساتیر ] است . (یادداشت مؤلف ).
نبجلغتنامه دهخدانبج . [ ن َ ] (ع اِ) گیاه بردی که بدان درزهای کشتی گیرند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (معجم متن اللغة). البردی یجعل بین لوحین من الواح السفینة. (اقرب الموارد). || تیز. (از معجم متن اللغة). ضراط. (تاج المصادر بیهقی ). گوز. || (مص ) بیرون آمدن کبک . (از منتهی الارب
نباجیلغتنامه دهخدانباجی . [ ن ِ ] (ص نسبی ) منسوب به نباج است . (الانساب سمعانی ). رجوع به نِباج شود.
نباجیلغتنامه دهخدانباجی . [ ن ُ جی ی ] (ع ص ) سگ سخت آواز. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از منتهی الارب ). نباح . (المنجد). الکلب النباجی . (اقرب الموارد). نباج . (معجم متن اللغة).
نباجةلغتنامه دهخدانباجة. [ ن َب ْ با ج َ ] (ع ص ) تأنیث نباج . (از اقرب الموارد). رجوع به نبّاج شود. || (اِ) سرین . دبر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). اِست . (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). یقال : کذبت نباجة؛ چون کسی تیز دهد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از
ثیتللغتنامه دهخداثیتل . [ ث َ ت َ ] (اِخ ) نام کوهی است .(منتهی الارب ). || محلی است نزدیک نباج که جنگ مشهوری در آنجا واقع شد بین نباج و ثیتل . منزلی است برای مسافران بصره . || و گویند قریه ای است . || و گویند شهری است از بنی حمان .
آموسنیلغتنامه دهخداآموسنی . (اِ) وَسنی . هَبو. هوو. ضَرّه . نباغ . نباج . یاری . زن ِ یک شوی نسبت به زن دیگر او.
نباغلغتنامه دهخدانباغ . [ ن َ ](اِ) بمعنی نباج است و آن دو زن باشد که در نکاح یک مردند. (برهان قاطع) (از آنندراج ). انباغ . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). مخفف انباغ است بمعنی هوو و وسنی . (فرهنگ نظام ). نباج . دو زن که دارای یک شوی باشند. || آخر و انتهای رشته . (ناظم الاطباء).
نبجةلغتنامه دهخدانبجة. [ ن َ ب َ ج َ ] (ع اِ) پشته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اَکَمة. (اقرب الموارد) (المنجد). ج ، نباج .
عقرباءلغتنامه دهخداعقرباء. [ ع َ رَ ] (اِخ ) منزلی است در سرزمین یمامه در راه نباج و در نزدیکی قَرقَری ̍، و آن از اعمال عُرض است و از آن قومی از بنی عامربن ربیعه . (از معجم البلدان ).
نباجیلغتنامه دهخدانباجی . [ ن ِ ] (ص نسبی ) منسوب به نباج است . (الانساب سمعانی ). رجوع به نِباج شود.
نباجیلغتنامه دهخدانباجی . [ ن ُ جی ی ] (ع ص ) سگ سخت آواز. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از منتهی الارب ). نباح . (المنجد). الکلب النباجی . (اقرب الموارد). نباج . (معجم متن اللغة).
نباجةلغتنامه دهخدانباجة. [ ن َب ْ با ج َ ] (ع ص ) تأنیث نباج . (از اقرب الموارد). رجوع به نبّاج شود. || (اِ) سرین . دبر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). اِست . (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). یقال : کذبت نباجة؛ چون کسی تیز دهد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از
اثرنباجلغتنامه دهخدااثرنباج .[ اِ رِم ْ ] (ع مص ) پر بِرشته شدن (یعنی بریان شدن )پوست بره : اثرنبج جلدالجمل ؛ اذا شوی فیبس اعالیه .
افرنباجلغتنامه دهخداافرنباج .[ اِ رِم ْ ] (ع مص ) بریان شدن پوست بره و خشک گردیدن بالای آن . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).
انباجلغتنامه دهخداانباج . [ ] (اِخ ) دهی از دهستان بخش افجه ٔ شهرستان تهران با 196 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ افجه و محصول آن غلات و بنشن است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
انباجلغتنامه دهخداانباج . [ اِم ْ ] (ع مص ) سخن آمیخته و ناپیدا گفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). تخلیط در کلام . (از اقرب الموارد). || بر پشته نشستن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بر نباج (پشته ) نشستن . (از اقرب الموارد).
