لغتنامه دهخدا
نجف . [ ن َ ج َ ] (ع اِ) جای بلند دراز نرم که آب بر آن نرود، و آن در میانه ٔ وادی می باشد و گاهی در میانه ٔ زمین ، یا آن زمین مستدیر بلنداطراف است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). یا آن زمین مستدیری است که بر اطرافش مشرف باشد.(از اقرب الموارد). جای بلند که آب بدان نرسد. (فرهنگ خط