لغتنامه دهخدا
ناسامن . [ م ُ ] (اِخ ) نام قبیله ای که طبق روایت هرودوت در طرف غربی مملکت لیبیا می زیسته اند. هرودوت آنان را چنین توصیف کرده است : «اینها در تابستان حشم خود را کنار دریارها کرده به ولایت آوگیل می روند، در آنجا درخت خرما زیاد است ، بعلاوه ملخ زیاد گرفته می خشکانند بعد آرد کرد