نشین

nešin

معنی

۱. = نشستن
۲. نشسته در جایی؛ ساکن (در ترکیب با کلمۀ دیگر): دل‌نشین، بالانشین، کرایه‌نشین.
۳. (زیست‌شناسی) [عامیانه] پوست و گوشت درون مقعد؛ سوراخ مقعد؛ ته.

جست‌وجوی دقیق

نشین

لغت‌نامه دهخدا

نشین . [ ن ِ ] (اِ) قطب را گویند و آن نقطه ای است از فلک . (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرا). قطب ، نقطه ٔبی حرکت زمین . (فرهنگ خطی ). قطب شمال . (ناظم الاطباء). || پوست درون مقعد. (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرا). پوست درون مقعده . (ناظم الاطباء).-

نشین

لغت‌نامه دهخدا

نشین . [ ن ِ ] (نف ) اسم فاعل مرخم است از نشستن . نشیننده . آن که می نشیند. || نشیننده و نشسته و همیشه بطور ترکیب استعمال می گردد. (ناظم الاطباء). به صورت پساوند به دنبال اسم آید، بدین شرح : 1 - به معنی نشیننده در کلمات : اجاره نشین . اعتکاف

نشین

فرهنگ فارسی عمید

۱. = نشستن۲. نشسته در جایی؛ ساکن (در ترکیب با کلمۀ دیگر): دل‌نشین، بالانشین، کرایه‌نشین.۳. (زیست‌شناسی) [عامیانه] پوست و گوشت درون مقعد؛ سوراخ مقعد؛ ته.

نشین

دیکشنری فارسی به عربی

شرج

نشین

دیکشنری فارسی به انگلیسی

anus

جست‌وجوی هم‌آوا

تهوع‌آور

nauseant

واژه‌های مصوب فرهنگستان

عاملی که موجب تهوع می‌شود

ژنسن

لغت‌نامه دهخدا

ژنسن . [ ژُ س ُ ] (اِخ ) جانسن . اندریو. نام رئیس جمهوری اتازونی در سال 1865 م . وی پس از کشته شدن لینکلن به مقام ریاست جمهور رسید (1808-1875 م .).

ژنسن

لغت‌نامه دهخدا

ژنسن . [ ژُ س ُ ] (اِخ ) جانسن . بنژامن . نام یکی از بهترین شعرای درام نویس انگلیس . مولد وِستمینستر بسال 1572 یا 1573و وفات بسال 1637 م . وی را بِن ژنسن نیز میگفتند.

ژنسن

لغت‌نامه دهخدا

ژنسن . [ ژُ س ُ ] (اِخ ) جانسن . سموئل . نام نویسنده و نقّاد انگلیسی متولد در لیشفیلد و متوفی در لندن (1709-1784 م .). مؤلف کتاب تذکره ٔ زندگانی شعرای انگلیس .

نسن

لغت‌نامه دهخدا

نسن . [ ن ِس ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان اوزرود بخش نور شهرستان آمل ، در 30 هزارگزی مغرب بلده و 19 هزارگزی مشرق راه چالوس به تهران در حدود کندوان در منطقه ٔ کوهستانی سردسیری واقع است و <span class="hl" dir="

جست‌وجوی مشابه

نشینندگی

لغت‌نامه دهخدا

نشینندگی . [ ن ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (حامص ) نشیننده بودن . رجوع به نشیننده و نشسته شود.

نشیننده

لغت‌نامه دهخدا

نشیننده . [ ن ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) اسم فاعل است از نشستن . آن که می نشیند. جالس . قاعد. || نشسته . که نشسته است : نشینندگان جمله برخاستند. نظامی . || مقیم . که در جائی اقامت کند و

نشینه

لغت‌نامه دهخدا

نشینه . [ ن ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) جای نشستن جانوران . (آنندراج ). جائی که در آن مرغان و دیگر حیوانات می نشینند. (ناظم الاطباء). رجوع به نشیمن شود : سری به دام و قفس نیست شاهبازان رابه دست شاه نظر کن ببین نشینه ٔ م

نشینی

لغت‌نامه دهخدا

نشینی . [ ن ِ ] (حامص ) به معنی نشستن و نشستگی و نشینندگی به آخر اسم آید در ترکیبات زیر: اجاره نشینی . اعتکاف نشینی . اورنگ نشینی . بادیه نشینی . بالانشینی . بردرنشینی . بست نشینی . بیابان نشینی . پائین نشینی . پالکی نشینی . پرده نشینی . پس نشینی . پشت میزنشینی . پیش نشینی .

نشینه

فرهنگ فارسی عمید

۱. نشیمن؛ جای نشستن.۲. جایی که در آن پرندگان بنشینند.

جست‌وجوی متن

colonists

دیکشنری انگلیسی به فارسی

استعمارگران، مهاجر، مستعمره نشین، مهاجر نشین

anchorites

دیکشنری انگلیسی به فارسی

لنگرگاه ها، راهب، گوشه نشین، زاهد، خلوت نشین

anchorite

دیکشنری انگلیسی به فارسی

لنگر، راهب، گوشه نشین، زاهد، خلوت نشین

recluse

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فراموشی، خلوت نشین، منزوی، گوشه نشین، دور افتاده، تنها

راسب

فرهنگ فارسی عمید

۱. ته‌نشین؛ رسوب.۲. (صفت) ته‌نشین‌شونده.

جست‌وجوی هم‌آغاز

نشینندگی

لغت‌نامه دهخدا

نشینندگی . [ ن ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (حامص ) نشیننده بودن . رجوع به نشیننده و نشسته شود.

نشیننده

لغت‌نامه دهخدا

نشینه

لغت‌نامه دهخدا

نشینی

لغت‌نامه دهخدا

نشینه

فرهنگ فارسی عمید

۱. نشیمن؛ جای نشستن.۲. جایی که در آن پرندگان بنشینند.

جست‌وجوی هم‌قافیه

درگه نشین

لغت‌نامه دهخدا

درگه نشین . [ دَ گ َه ْ ن ِ ] (نف مرکب ) درگه نشیننده . نشیننده ٔ درگاه . مقیم حضرت . ساکن در خانه : که درگه نشینان شه را تمام کفایت شد آن نزل در صبح و شام .نظامی .

درگاه نشین

لغت‌نامه دهخدا

درگاه نشین . [ دَ ن ِ ] (نف مرکب ) درگاه نشیننده . نشیننده ٔ درگاه . روزبان . (صحاح الفرس ). ملازم در خانه . ملازم آستان . آنکه ملازم درگاه باشد : خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواندوز زبان تو تمنای دعائی دارد.حافظ.

درون نشین

لغت‌نامه دهخدا

درون نشین . [ دَ ن ِ ] (نف مرکب ) درون نشیننده . نشیننده در اندرون . گوشه نشین و خلوت گزین . (از آنندراج ). خلوت نشین و مجرد. (ناظم الاطباء) : ای سرمه کش بلندبینان در بازکن درون نشینان .نظامی .

دست نشین

لغت‌نامه دهخدا

دست نشین . [ دَ ن ِ ] (نف مرکب ) نشیننده بر دست یعنی مسند. مسندنشین . صدرنشین : دست نشان هست ترا چند کس دست نشین تو فرشته است و بس .نظامی (هفت پیکر ص 33).

دل نشین

لغت‌نامه دهخدا

دل نشین . [ دِ ن ِ ] (نف مرکب ) دل نشیننده . نشیننده بر دل . آنچه بر دل نشیند. مرغوب و پسندیده . (آنندراج ). مطبوع . مقبول . خوش آیند. (ناظم الاطباء). دلپذیر. خوش آیند : زن خوش منش دلنشین تر که خوب که پرهیزگاری بپوشد عیوب . <p class="author

درپیوند

بیشتر بدانید

نشین

nešin

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا