نضرلغتنامه دهخدانضر. [ ن َ ] (اِخ ) ابن حارث بن علقمةبن کلدةبن عبدمناف ؛ از بنوعبدالدار و از شجاعان و اشراف قریش است ، در جنگ بدر سردار سپاه مشرکین بود، از کتب فارسیان اطلاع داشت و آورده اند که وی نخستین کسی است که الحان فارسی را با عود نواخت . وی پسرخاله ٔ پیغامبر بود و به آزار وی می پرداخت
نضرلغتنامه دهخدانضر. [ ن َ ] (اِخ ) ابن راشدالعبدی ، شجاعی از بزرگان بنی عبدالقیس است ، در جنگ با ترکان سمرقند به سال 112 هَ . ق . کشته شد. (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 357). و نیز رجوع به الکامل
نضرلغتنامه دهخدانضر. [ ن َ ] (اِخ ) ابن کنانةبن خریمةبن مدرکه نزاری عدنانی مکنی به ابویخلد. جدی جاهلی است ، وی از اجداد پیغامبر اسلام است «نضر را لقب قریش است و قومش قریش از نسل اواند». (از تاریخ گزیده ص 130). رجوع به الاعلام زرکلی ج <span class="hl" dir="lt
نضرلغتنامه دهخدانضر. [ ن َ ] (اِخ ) ابن شمیل بن خرشةبن یزید المازنی التمیمی ، مکنی به ابوالحسن از راویان و لغویون عرب است . به سال 122 هَ . ق . در مرو ولادت یافت ، باپدرش به بصره آمد و پس از چندی با منصب قضا به مرو بازگشت ، و به مأمون خلیفه ٔ عباسی تقرب جست
نضرلغتنامه دهخدانضر. [ ن َ ] (ع اِ) زر و سیم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از المنجد) . زر. (غیاث اللغات ). طلا، و گفته اند: نقره . (از اقرب الموارد). عسجد. ذهب . عین . (یادداشت مؤلف ). ج ، نِضار، اَنضُر. || (مص ) ناضر گردانیدن . (از اقرب الموارد) (از المنجد). نیکو گردانیدن .
سمت‌القدمnadir, nadir pointواژه‌های مصوب فرهنگستاننقطهای بر روی کرة آسمان که وارون قطری سرسو است و در آن راستای خط شاقول در زیر سطح افق با کرة آسمان تلاقی می‌کند متـ . پاسو
چگندرلغتنامه دهخداچگندر. [ چ ُ گ ُ دَ ] (اِ) بمعنی چغندر باشد. (برهان ) (از جهانگیری ). همان چغندر است . (از انجمن آرا) (از آنندراج ). مرادف چغندر. (رشیدی ). چغندر. (ناظم الاطباء). چندر و چقندر : حسن را گفت که بدکان آن مرد شو چندانکه شلغم و چگندر است بخر و بیار. (اسرارا
چندرلغتنامه دهخداچندر. [ چ َ دَ ] (اِخ ) رودی در جنوب قاری قلعه . بستر این رود قسمتی از خط سرحدی ایران و شوروی را در مشرق بحر خزر تشکیل میدهد.
نضرتلغتنامه دهخدانضرت . [ ن َ رَ ](ع اِمص ) تازگی . (غیاث اللغات ). نضرة. رجوع به نَضرَة شود : یا در چمن دل او خضرتی و نضرتی ظاهر شود. (سندبادنامه ص 53). حرقت حرفت ادب در او رسیدو در نضرت جوانی و حسرت امانی و عنفوان زندگانی فروشد. (ترج
نضرةلغتنامه دهخدانضرة. [ ن َ رَ ] (ع اِمص ) تازگی . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). تازه روئی . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (دهار). خوبی . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شکفتگی درخت . شکفتگی روی . نضارت . حسن لون در نعمت . (یادداشت مؤلف ). || نعمت . زیست . ت
نضریلغتنامه دهخدانضری . [ ن َ ض َ ری ی ] (ص نسبی ) منسوب به نضیر [ بخلاف قیاس ] که گروهی از یهودان خیبر می باشند. (از ناظم الاطباء).
نضورلغتنامه دهخدانضور. [ ن ُ ] (ع اِمص ) خوبی و تازه روئی . (از آنندراج ) (منتهی الارب ). || (مص ) نضرة. نَضَر. نضارة. (اقرب الموارد) (المنجد). نَضر. (المنجد). رجوع به نَضَر و نضارة شود.
انضرلغتنامه دهخداانضر. [ اَ ض ُ ] (ع اِ) ج ِ نَضر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به نضر شود.
علی ادیبلغتنامه دهخداعلی ادیب . [ ع َ ی ِ اَ ] (اِخ ) ابن نضر، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ادیب . رجوع به علی (ابن نضر) شود.
نضرتلغتنامه دهخدانضرت . [ ن َ رَ ](ع اِمص ) تازگی . (غیاث اللغات ). نضرة. رجوع به نَضرَة شود : یا در چمن دل او خضرتی و نضرتی ظاهر شود. (سندبادنامه ص 53). حرقت حرفت ادب در او رسیدو در نضرت جوانی و حسرت امانی و عنفوان زندگانی فروشد. (ترج
نضرةلغتنامه دهخدانضرة. [ ن َ رَ ] (ع اِمص ) تازگی . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). تازه روئی . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (دهار). خوبی . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شکفتگی درخت . شکفتگی روی . نضارت . حسن لون در نعمت . (یادداشت مؤلف ). || نعمت . زیست . ت
نضریلغتنامه دهخدانضری . [ ن َ ض َ ری ی ] (ص نسبی ) منسوب به نضیر [ بخلاف قیاس ] که گروهی از یهودان خیبر می باشند. (از ناظم الاطباء).
ابوالنضرلغتنامه دهخداابوالنضر. [ اَ بُن ْ ن َ ] (اِخ ) مسلم بن عبداﷲ. محدث است و شعبة از او روایت کند.
ابوالنضرلغتنامه دهخداابوالنضر. [ اَ بُن ْ ن َ ] (اِخ ) سعیدبن ابی عروبة. محدث است . رجوع به ابن ابی عروبة سعید و رجوع به حبیب السیر چ طهران ج 1 ص 275 شود و در حبیب السیر سال وفات او سنه ٔ خمس و خمسین و مائه (<span class="hl" dir=
ابوالنضرلغتنامه دهخداابوالنضر. [ اَ بُن ْ ن َ ] (اِخ ) عاصم بن هلال . محدث است و عمروبن علی از او روایت کند.
ابوالنضرلغتنامه دهخداابوالنضر. [ اَ بُن ْ ن َ ] (اِخ ) ابن ابی عروبة سعید. رجوع به سعیدبن ابی عروبه ... شود.
