نوبه

no[w]be

معنی

۱. (پزشکی) تب کردن یک‌روزدرمیان یا چندروزدرمیان؛ مالاریا.
۲. [قدیمی] نوبت.

مترادف

۱. نوبت
۲. تب، مالاریا

جست‌وجوی دقیق

نوبه

لغت‌نامه دهخدا

نوبه . [ ب َ ] (اِخ ) ولایتی از زنگبار. (برهان قاطع). ولایتی از بلاد سودان از اقلیم اول به جنوبی مصر بر کنار رود نیل ، و آن واسطه است میان صعید مصر و حبشه ، و در آن دیار زرافه بسیار بود که به عربی اشترگاوپلنگ را گویند و تختگاه آن ولایت را دمقله گویند و منسوب به آن ملک را نوبی

نوبه

لغت‌نامه دهخدا

نوبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ) ناله و فریاد و فغان . (ناظم الاطباء). رجوع به ندبه و نوحه شود. || پوست درخت صنوبر(؟). (ناظم الاطباء). || مغز درخت (؟). (ناظم الاطباء).

نوبه

لغت‌نامه دهخدا

نوبه . [ ن َ / نُو ب َ / ب ِ ] (اِ) نوباوه . میوه ٔ پیش رس (؟). (ناظم الاطباء).

نوبه

لغت‌نامه دهخدا

نوبه . [ ن َ / نُو ب َ / ب ِ ] (از ع ، اِ) نوبت . مره . دفعه . || دوران . دوره . زمان . هنگام . نوبت : نوبه ٔ زهدفروشان گرانجان بگذشت وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست . <p

نوبه

فرهنگ فارسی عمید

۱. (پزشکی) تب کردن یک‌روزدرمیان یا چندروزدرمیان؛ مالاریا.۲. [قدیمی] نوبت.

جست‌وجوی هم‌آوا

گنچوبه

لغت‌نامه دهخدا

گنچوبه . [ گ َ ب َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان یافت بخش هوراند شهرستان اهر که در 21 هزارگزی جنوب خاوری هوراند و 26500گزی راه شوسه ٔ اهر به کلیبر واقع شده است . هوای آن معتدل مایل به گرمی مالاریایی و سکنه اش <s

نوبیه

لغت‌نامه دهخدا

نوبیه . [ بی ی َ ] (ص نسبی ) تأنیث نوبی است . (یادداشت مؤلف ).

نوبة

لغت‌نامه دهخدا

نوبة. [ ب َ ] (ع اِ) رسیدگی کار سترگ و مصیبت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نازلة. مصیبت . (اقرب الموارد). ج ، نُوَب . || زمین سنگلاخ سوخته (؟). (ناظم الاطباء). || بار. پاس . نوبت . (ناظم الاطباء). رجوع به نَوبة و نوبت شود. || گروهی از سیاهان . (منتهی الارب ). رج

نوبة

لغت‌نامه دهخدا

نوبة. [ ن َ ب َ ](ع مص ) فرودآمدن کار. (از منتهی الارب ). نازل شدن کار. (از متن اللغة). اصابت کردن امری . (از اقرب الموارد). نَوْب . (متن اللغة) (اقرب الموارد). رجوع به نَوب شود. || (اِ) بار. پاس . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نوبت . (ناظم الاطباء). اسم است از مناوبة. گویند: جا

نوبةً

لغت‌نامه دهخدا

نوبةً. [ ن َ ب َ تَن ْ ] (ع ق ) به طور نوبت و علی التوالی و پی درپی . (ناظم الاطباء). به نوبت . از روی نوبه . متناوباً.

جست‌وجوی مشابه

نوبهار

لغت‌نامه دهخدا

نوبهار. [ ن َ ب َ ] (اِخ ) نووه . وَهاره . نام هیکلی در بلخ از معابد بودائی . (یادداشت مؤلف ). نام آتشکده ٔ بلخ است ، و آن را برمک که نخستین ِ برامکه بود ساخت و سقف و دیوار آن را به دیبای الوان آراسته گردانید. و نام بتخانه ای هم هست ، و بعضی گویندهمان خانه ٔ بزرگ که در بلخ س

نوبهار

لغت‌نامه دهخدا

نوبهار. [ ن َ ب َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان اسحاق آباد بخش قدمگاه شهرستان نیشابور، در 15 هزارگزی جنوب قدمگاه ، در جلگه ٔ معتدل هوائی واقع است و 349 تن سکنه دارد. آبش از قنات ، محصولش غلات ، شغل مردمش زراعت و

نوبهار

لغت‌نامه دهخدا

نوبهار. [ ن َ ب َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کُل تپه ٔ فیض اﷲبیگی از بخش مرکزی شهرستان سقز، در 27 هزارگزی شمال شرقی سقز و 4 هزارگزی مغرب قلعه گاه ، در منطقه ٔ کوهستانی سردسیری واقعاست و <span class="hl" dir="

نوبهار

لغت‌نامه دهخدا

نوبهار. [ ن َ / نُو ب َ ] (اِ مرکب )بهار نو. (انجمن آرا). ربیع. فصل بهار. (ناظم الاطباء). آغاز فصل بهار. فصل بهار. (فرهنگ فارسی معین ). فصلی است از فصول اربعه . (از برهان قاطع) : چون لطیف آمد به گاه نوبهاربانگ