نکوه

nekuh

معنی

۱. = نکوهیدن
۲. نکوهنده؛ سرزنش‌کننده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بخیل‌نکوه، گیتی‌نکوه.

جست‌وجوی دقیق

نکوه

لغت‌نامه دهخدا

نکوه . [ ن ِ ] (نف مرخم ) فاعل نکوهش باشد که به معنی عیب جوینده و بدگوینده است . (برهان قاطع) (از آنندراج ). آنکه عیب جوئی می کند و بد میگوید و تهمت میکند. (ناظم الاطباء). اسم فاعل مرخم است از نکوهیدن . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). مخفف نکوهنده . (یادداشت مؤلف ). به صورت مز

نکوه

فرهنگ فارسی عمید

۱. = نکوهیدن۲. نکوهنده؛ سرزنش‌کننده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بخیل‌نکوه، گیتی‌نکوه.

جست‌وجوی هم‌آوا

نقوه

لغت‌نامه دهخدا

نقوه . [ ن ُ ] (ع مص ) به شدن از بیماری . (تاج المصادر بیهقی ). نقه . رجوع به نَقَه شود. || دانستن و فهمیدن . (آنندراج ). نقه . نقاهة. نقهان . (اقرب الموارد). رجوع به نَقْه شود.

نقوة

لغت‌نامه دهخدا

نقوة. [ ن َق ْ وَ ] (ع اِ) نقوةالشی ٔ؛ برگزیده ٔ چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نقاوة. نقایة. (منتهی الارب ). رجوع به نقاوة شود.

نقوع

لغت‌نامه دهخدا

نقوع . [ ن َ ] (ع اِ) آنچه از قسم ادویه و میوه در آب تر کنند. (غیاث اللغات ) (از اقرب الموارد). آنچه در آب تر نهند چون مویز و خرما و داروو بکنی و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). دارو که در آب آغارند. (مهذب الاسماء). آنچه در آب بخیسانند چون مویز و خرما و دارو و جز آن . (ناظ

نقوع

لغت‌نامه دهخدا

نقوع . [ ن ُ ] (ع اِ) ج ِ نَقْع. رجوع به نَقْع شود. || (مص ) بسیار گردیدن موت . || بد گفتن و دشنام زشت دادن کسی را. || تر نهادن دارو را در آب . (از منتهی الارب ). خیساندن . خیسانیدن . خیس کردن . آغوندن . مرس . (یادداشت مؤلف ). || در پی بانگ رفتن . (از منتهی الارب ) (از اقرب

نکوع

لغت‌نامه دهخدا

نکوع . [ ن َ ] (ع ص ) زن پستک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زن کوتاه . (مهذب الاسماء). زن کوتاه قامت . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). ج ، نُکُع.

جست‌وجوی مشابه

نکوهان

لغت‌نامه دهخدا

نکوهان . [ ن ِ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال نکوهیدن . (یادداشت مؤلف ).

نکوهش

لغت‌نامه دهخدا

نکوهش . [ ن ِ هَِ ] (اِمص ) سرزنش . (صحاح الفرس ) (غیاث اللغات ) (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ملامت . (از غیاث اللغات ) (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). مذمت . (صحاح الفرس ) (برهان قاطع) (مهذب الاسماء) (از دهار

نکوهنده

لغت‌نامه دهخدا

نکوهنده . [ ن ِ هََ دَ / دِ ] (نف ) سرزنش کننده . (برهان قاطع) (فرهنگ خطی ) (فرهنگ فارسی معین ). عیب جوینده . (انجمن آرا) (آنندراج ) (برهان قاطع). عیب کننده . (فرهنگ خطی ). ملامت کننده . ذلیل کننده . حقیرنماینده . تهمت زننده . مفتری . افترازن

نکوهی

لغت‌نامه دهخدا

نکوهی . [ ن ِ ] (حامص ) مذمت . بدگوئی . (فرهنگ فارسی معین ) .به صورت مزید مؤخر در کلماتی چون دهر، گیتی ، بخیل وغیره به معنی نکوهیدن و سرزنش کردن است : دهرنکوهی مکن ای نیک مرددهر به جای من و تو بد نکرد.نظامی .

نکوهیدگی

لغت‌نامه دهخدا

نکوهیدگی . [ ن ِ دَ / دِ ] (حامص ) ملامت . مذمت . || حقارت . (ناظم الاطباء). || نکوهیده بودن . ناپسندیدگی . زشت و مذموم بودن . رجوع به نکوهیده شود.

جست‌وجوی متن

گیتی

لغت‌نامه دهخدا

گیتی . (اِ) جهان . کره ٔ زمین . عالم سفلی . (از برهان قاطع) (از بهار عجم ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). کره ٔ خاکی . کره ٔ ارض : ایا خورشید سالاران گیتی سوار رزم ساز و گرد نستوه . رودکی .هموار خواهی کرد گیتی را

جست‌وجوی هم‌آغاز

نکوهیده کیش

لغت‌نامه دهخدا

نکوهیده کیش . [ ن ِ دَ / دِ ] (ص مرکب ) بدکیش . بدمذهب : پس از چند سال آن نکوهیده کیش قضا حالتی صعبش آورد پیش .سعدی .

نکوهان

لغت‌نامه دهخدا

نکوهان . [ ن ِ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال نکوهیدن . (یادداشت مؤلف ).

نکوهش کردن

لغت‌نامه دهخدا

نکوهش کردن . [ ن ِ هَِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نکوهیدن . هجو. هجا. (یادداشت مؤلف ). سرزنش کردن . ملامت کردن : اگر روزی از تو پژوهش کنندهمه مردمانت نکوهش کنند. بوشکور.هر آنگه که رشک آورد پادشانکوهش کند مردم پارسا.<

نکوهش یافتن

لغت‌نامه دهخدا

نکوهش یافتن . [ ن ِ هَِ ت َ ] (مص مرکب ) سرزنش دیدن . ملامت شنیدن . مورد مذمت و بدگوئی و سرزنش قرار گرفتن : به پاسخ نکوهش بسی یافتم ازیرا به نزد تو بشتافتم .فردوسی .

نکوهش

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

دامنکوه

لغت‌نامه دهخدا

دامنکوه . [ م َ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای سه گانه ٔ بخش حومه شهرستان دامغان است . این دهستان در قسمت خاوری دامغان بین راه شوسه و راه آهن دامغان بشاهرود در جلگه واقع است . هوای آن معتدل است و تابستان گرم می شود. آب اکثر قراء آن از قنوات است و محصول عمده ٔ آن پسته و پنبه و

دانکوه

لغت‌نامه دهخدا

دانکوه . (اِخ ) نام یکی از نواحی کجور مازندران . (سفرنامه ٔ رابینو ص 109 و ص 128 بخش انگلیسی ).

خودنکوه

لغت‌نامه دهخدا

خودنکوه . [ خوَدْ / خُدْ ن ِ ] (نف مرکب )آنکه عیب خود بیند. آنکه خود متوجه عیب خود باشد.

دالانکوه

لغت‌نامه دهخدا

دالانکوه . (اِخ ) نام کوهی بمغرب اصفهان .

روشنکوه

لغت‌نامه دهخدا

روشنکوه . [ رَ ش َ ] (اِخ ) دهی از بخش چهاردانگه ٔ شهرستان ساری . سکنه آن 260 تن . آب آن از چشمه .محصول آن غلات و ارزن و لبنیات . صنایع دستی زنان آن شال و کرباس بافی . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

درپیوند

بیشتر بدانید

نکوه

nekuh

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا