نگون

negun

معنی

خمیده؛ خم‌شده؛ واژگون؛ سرازیر.

مترادف

۱. سرازیر، سرنگون، نگونسار، وارو، واژگون
۲. برگشته، خم، خمیده ≠ راست، شق

جست‌وجوی دقیق

نگون

لغت‌نامه دهخدا

نگون . [ ن ِ ](ص ، ق ) نگونسار. (لغت فرس اسدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). آویخته . سرازیر. (انجمن آرا) (آنندراج ). سرنگون . (ناظم الاطباء). سرته . آونگان . به پای آویخته . (یادداشت مؤلف ) : آب گلفهشنگ گشته از فسردن ای شگفت همچنان چون شوشه ٔ سیمی

نگون

فرهنگ فارسی عمید

خمیده؛ خم‌شده؛ واژگون؛ سرازیر.

نگون

دیکشنری فارسی به انگلیسی

inverse, over

نگون

فرهنگ فارسی معین

(نِ) (ص .) خم شده ، واژگون .

نگون

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. سرازیر، سرنگون، نگونسار، وارو، واژگون ۲. برگشته، خم، خمیده ≠ راست، شق

جست‌وجوی هم‌آوا

نون به نون نرسیدن

گویش تهرانی

مشکل مالی داشتن!

نون و پنیر/ انگور/ بوقلمون، نون و پنیر و گردو/ طالبی

گویش تهرانی

غذاهای حاضری

نوئین

لغت‌نامه دهخدا

نوئین . (ترکی - مغولی ، اِ) امیر اعظم . (غیاث اللغات ). سردار.(فرهنگ خطی ). فرمانده . سردار. نویان . نوین . (فرهنگ فارسی معین ). پادشاهزاده . (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). فرمانده ده هزار نفر. (ناظم الاطباء) : دولت نوئین اعظم شهریارباد تا باشد

نوچین

لغت‌نامه دهخدا

نوچین . [ ن َ / نُو ] (ن مف مرکب ) نوچیده . رجوع به نوچیده شود.

نوژن

لغت‌نامه دهخدا

نوژن . [ ژَ ] (اِ) درخت صنوبر و کاج . (برهان قاطع) (آنندراج ). نوژ. (جهانگیری ). نوز.نوج . ناژ. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) : نوژن نسب است هر دم از قامت اوفریاد ز سرو بوستان می ریزد.شمس طبسی (از فرهنگ نظام ).

جست‌وجوی مشابه

نگونسری

لغت‌نامه دهخدا

نگونسری . [ ن ِ س َ ] (حامص مرکب ) نگونساری . نگونسر بودن . در تمام معانی رجوع به نگونساری شود : بیچاره پیاده را که فرزین گرددفرزین شدنش نگونسری ارزد نی .خاقانی .

نگونسارزین

لغت‌نامه دهخدا

نگونسارزین . [ ن ِ ] (ص مرکب ) اسبی که زینش وارونه و نگون شده است . کنایه از اسبی که سوارش به خاک افتاده یا کشته شده باشد : گسسته لگام و نگونسارزین فروبرده لفج و برآورده کین . فردوسی .یکی اسب دارد نگونسارزین ز

نگونساری

لغت‌نامه دهخدا

نگونساری . [ ن ِ ] (حامص مرکب ) آویختگی . واژگونی . (ناظم الاطباء). نگونسار بودن . رجوع به نگونسار شود. || سرنگونی . به خاک افتادگی . مقابل افراشتگی : به دولتت عَلَم دین حق فراشته بادبه صولتت عَلَم کفر در نگونساری . سعدی .

نگونساربخت

لغت‌نامه دهخدا

نگونساربخت . [ ن ِ ب َ ] (ص مرکب ) نگون بخت . بدبخت : مکن خواجه بر خویشتن کار سخت که بدخوی باشد نگونساربخت .سعدی .

نگونسارسر

لغت‌نامه دهخدا

نگونسارسر. [ ن ِس َ ] (ص مرکب ) سرنگون . به سر درافتاده : ز اسپ اندرآمد نگونسارسرشد آن شیردل پیر سالارفر.فردوسی .

جست‌وجوی متن

بدبختی

فرهنگ فارسی عمید

نگون‌بختی؛ شوربختی.

سیکلامن

فرهنگ فارسی عمید

= گل۱ &lang; گل نگون‌سار

آگون

فرهنگ فارسی عمید

نگون؛ وارون؛ سراگون؛ سرنگون.

آگون

فرهنگ فارسی معین

(ص .) نگون ، واژگون : سرآگون .

افراشته

فرهنگ مترادف و متضاد

اهتزاز، بلند، مرتفع ≠ نگون

جست‌وجوی هم‌آغاز

نگونسری

لغت‌نامه دهخدا

نگون تشت

لغت‌نامه دهخدا

نگون تشت . [ ن ِ ت َ ] (اِ مرکب ) کنایه از آسمان است . (از رشیدی ). رجوع به نگون طشت شود.

نگون آمدن

لغت‌نامه دهخدا

نگون آمدن . [ ن ِ م َ دَ ] (مص مرکب ) نگون شدن . رجوع به نگون و نگون شدن شود : همه سنگ مرجان شد و خاک خون بسی سروران را سر آمد نگون . فردوسی .- نگون اندرآمدن ؛ به خاک افتادن . با سر به زمین

نگون آوردن

لغت‌نامه دهخدا

نگون آوردن . [ ن ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) نگونسار کردن . نگون کردن . رجوع به نگون کردن شود : همی راند او را به کوه اندرون همی خواست کآرد سرش را نگون . فردوسی .ببینیم تا جنگ چون آوردچه سازد که دشمن نگون آورد.<p

نگون افتادن

لغت‌نامه دهخدا

نگون افتادن . [ ن ِاُ دَ ] (مص مرکب ) نگون فتادن . به خاک افتادن . به سر به زمین آمدن . به روی بر زمین افتادن : ز بور اندرافتاد خسرو نگون تن پاکش آلوده شد پر ز خون . دقیقی .می فتند از پَرّ تیرت بر زمین شیران نگون <

جست‌وجوی هم‌قافیه

سرنگون

لغت‌نامه دهخدا

سرنگون . [ س َ ن ِ ] (ص مرکب ) نگون سر. واژگون . (آنندراج ). واژون افتاده . سرازیر : سراسر همه دشت شد رود خون یکی بی سر و دیگری سرنگون . فردوسی .بهر سو سری بود در خاک و خون تن بدسگالان همه سرنگون . <p class

کاسه سرنگون

لغت‌نامه دهخدا

کاسه سرنگون . [ س َ / س ِ س َ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )مفلس و نادار. (غیاث ). مفلس و تهیدست و آنکه چنین باشد گویند کاسه اش سرنگون شد. (آنندراج ) : حباب را نبود جز خیال پوچ بسرهواپرستی این کاسه سرنگون پیداست

قلزم نگون

لغت‌نامه دهخدا

قلزم نگون . [ ق ُ زُ م ِ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان است که فلک باشد. (آنندراج ).

آسمانگون

لغت‌نامه دهخدا

آسمانگون . [ س ْ / س ِ ] (ص مرکب ) برنگ آسمان .لاجوردی . کبود : پیلغوش ، گلیست چون سوسن آزاد، آسمانگون و در کنارش رَخنگکی . (فرهنگ اسدی ، خطی ). و پیراهن قباد آسمانگون بود و سپیدی آمیخته . (مجمل التواریخ ). پیراهن وشی

کاسه ٔ نگون

لغت‌نامه دهخدا

کاسه ٔ نگون . [ س َ / س ِ ی ِ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی کاسه ٔ مینا است که آسمان باشد. (برهان ).

درپیوند

بیشتر بدانید

نگون

negun

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش تهرانی

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا