نیفهلغتنامه دهخدانیفه . [ ف َ / ف ِ ] (اِ) بندکش ازار. (غیاث اللغات ) . موضع گذرانیدن بند ازار و شلوار. (برهان قاطع). جای بند گذراندن ازار وشلوار. (از رشیدی ) (انجمن آرا) (از جهانگیری ) (از آنندراج ). آنچه ازاربند از آن گذرانند. (فرهنگ خطی ). آن موضع ازار که
نیفهفرهنگ فارسی عمید۱. بند شلوار.۲. کمر شلوار که بند را از آن میگذرانند.۳. پوستین؛ پوست: ◻︎ نرمی دل میطلبی نیفهوار / نافهصفت تن به درشتی سپار (نظامی۱: ۵۳).
گنفهلغتنامه دهخداگنفه . [ گ َ ن َ ف َ ] (اِخ ) رجوع به جنابه و گنابه و گناوه و گنبه و فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 149 شود.
نفحلغتنامه دهخدانفح . [ ن َ ] (ع مص ) دمیدن بوی خوش . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). دمیدن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 100). دمیدن بوی . (از تاج المصادر بیهقی ). منتشر شدن رائحه ٔ طیب . (از اقرب الموارد). || برجستن خون از رگ . (از منتهی الارب )
نفحلغتنامه دهخدانفح . [ ن َ ف َ ] (ع ص ) نیة نفح ؛ نیت دور و بلند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). بعیدة. (اقرب الموارد).
نیفه گاهلغتنامه دهخدانیفه گاه . [ ف َ / ف ِ ] (اِ مرکب ) آنجای از تن آدمی که نیفه بر آن افتد. محتجز. (یادداشت مؤلف ). شقز.
نیفه وارلغتنامه دهخدانیفه وار. [ ف َ / ف ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) مانند نیفه . (فرهنگ فارسی معین ). چون نیفه ٔ شلوار که با نرم ترین جای بدن تماس دارد : نرمی دل می طلبی نیفه وارنافه صفت تن به درشتی سپار.نظامی .</
ازاربستنگاهلغتنامه دهخداازاربستنگاه . [ اِ ب َ ت َ ] (اِ مرکب ) نیفه گاه . آنجای از تن آدمی که نیفه بر آن افتد.
محتجزلغتنامه دهخدامحتجز. [ م ُ ت َ ج َ ] (ع اِ) نیفه گاه . (یادداشت مرحوم دهخدا). محل بستن نیفه . (ناظم الاطباء).
نیفقلغتنامه دهخدانیفق . [ ن َ ف َ / نی ف َ ] (معرب ، اِ) جای بند ازار و شلوار و مانند آن . (منتهی الارب ). جای گشاد شلوار. الموضع المتسع من السراویل . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). و مانند آن در پیراهن . (از متن اللغة). خشتک زیرجامه . (از فرهنگ خطی ). نیف
نیفه گاهلغتنامه دهخدانیفه گاه . [ ف َ / ف ِ ] (اِ مرکب ) آنجای از تن آدمی که نیفه بر آن افتد. محتجز. (یادداشت مؤلف ). شقز.
نیفه وارلغتنامه دهخدانیفه وار. [ ف َ / ف ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) مانند نیفه . (فرهنگ فارسی معین ). چون نیفه ٔ شلوار که با نرم ترین جای بدن تماس دارد : نرمی دل می طلبی نیفه وارنافه صفت تن به درشتی سپار.نظامی .</
حنیفهلغتنامه دهخداحنیفه . [ ح َ ف ِ ] (اِخ )دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مشیز شهرستان سیرجان . واقع در هزارگزی جنوب مشیز و 2هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ سیرجان - کرمان . ناحیه ای است کوهستانی و سردسیری . دارای 100 تن سکنه میباشد. ا
ابوحنیفهلغتنامه دهخداابوحنیفه . [ اَ ح َ ف َ ] (اِخ ) از رهط زیادبن کلیب . تابعی است . او از ابن عمر و از او مغیره روایت کند.
ابوحنیفهلغتنامه دهخداابوحنیفه . [ اَ ح َ ف َ ] (اِخ ) امیرکاتب بن امیرعمر قوام الدین قانی . او راست : رسالة فی رفع الید فی الصلوة و عدم جوازه عند الحنیفه ، و آنرابه سال 745 هَ . ق . تألیف کرده است . (کشف الظنون ).