هالغتنامه دهخداها. (ق ) (در تداول ) آری ؛ در مقابل نه : یا ها یا نه . نه ها، نه ، نه . نه ها گفت نه نه ؛ یعنی هیچ نگفت : پریرویان مه سیما سلامی ها علیکی نه .
هالغتنامه دهخداها. (اِ) نام حرف هَ : آتش افتاد روی چادر دو تا گل مثل چشم «ها» سوخت . الهی چشمهاشان را مرده شور درآرد... (چرند و پرند تألیف دهخدا از روزنامه ٔ ایران کنونی ). || هاء دوچشم ، در تداول عامه هاء هوز است .
هالغتنامه دهخداها. (اِ) هر یک از هفتادودو فصل یسنا را در فارسی «ها» گوئیم . در اوستا هائیتی به معنی باب و فصل مطابق کلمه ٔ ساتی سانسکریت میباشد. درپهلوی هات گفته اند. اصلاًاین کلمه به معنی پیوند و بستگی است ، مشتق از فعل ها که به معنی بهم پیوستن و بستن است ، در سانسکریت سیاتی . در هر جا که
زبانهای هستهآغازhead-first languages, head-initial languagesواژههای مصوب فرهنگستانزبانهایی که در آنها هستۀ گروه در ابتدای آن قرار میگیرد
زبانهای هستهپایانhead-last languages, head-final languagesواژههای مصوب فرهنگستانزبانهایی که در آنها هستۀ گروه در انتهای آن قرار میگیرد
طبلهای دوطرفهdouble-skin drums, double-head drumsواژههای مصوب فرهنگستاندستهای از طبلها که دو سمت بدنۀ آنها پوست دارد
طبلهای یکطرفهsingle-skin drums, single-head drumsواژههای مصوب فرهنگستاندستهای از طبلها که یک سمت بدنۀ آنها پوست دارد
نقشههای چونساختas-built drawings, as-builts, record drawingsواژههای مصوب فرهنگستاننقشههایی که پیمانکار پس از پایان کار و مطابق با اجرای واقعی کار تهیه میکند
هأهاءلغتنامه دهخداهأهاء. [ هََ ءْ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان شتر را زجر کنند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
هأهاءلغتنامه دهخداهأهاء. [ هََ ءْ ] (ع ص ) مرد نیک خندنده . (منتهی الارب ). رجل هأهاء؛ مرد نیک خنده کننده . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
هأهاءلغتنامه دهخداهأهاء. [ هََ ءْ ] (ع مص ) خواندن شتر را به علف به لفظ هی ٔ هی ٔ. || زجر کردن شتر به لفظ هأهاء و اسم آن «هی ٔ» باشد: هأهاء الراعی بالابل هئهاء و هأهاءً؛ خواند شتران را بعلف به لفظ هی ٔ هی ٔ و یا زجر کرد آنها را به لفظ هأهاء.(اقرب الموارد) (منتهی الارب ). هأهاء بالابل ؛ خ
هأهاءلغتنامه دهخداهأهاء. [ هََ ءْ هََ ءْ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان شتر را زجر کنند. (منتهی الارب ). صوتی است که شتر را بدان زجر کنند. (اقرب الموارد).
هأهاءلغتنامه دهخداهأهاء. [هََ ءْ هََ ءْ ] (ع ص ) مرد نیک خندنده . (منتهی الارب ). رجل هأهاء؛ مرد نیک خنده کننده . (ناظم الاطباء).
هائوئیلغتنامه دهخداهائوئی . (اِخ ) رنه ژوس . معدن شناس فرانسوی که در سال 1743 م . در سن ژوس (اوآز) متولد شده و در سال 1822 م . در پاریس فوت کرده است . وی پسر نساجی بود. درکُلِژِ کاردینال لوموآن نایب رئیس شد و در آنجا لومن را شن
هارونلغتنامه دهخداهارون . (اِخ ) ابن سلیمان . شهاب الدوله بغراخان ، اولین پادشاه از ملوک ترک ماوراءالنهر معروف به خانیه ٔ افراسیابیه یاایلیک خانیه است . بغراخان لقب ترکی اوست و لقب اسلامی وی که ظاهراً از دارالخلافه ٔ بغداد برای او فرستاده بوده اند شهاب الدوله بود. نام بغراخان به قول ابن الاثیر
داهالغتنامه دهخداداها. (اِخ ) دها. داه . داهه . نام گروهی از مردم سکائی . آنان که با کورش کبیر جنگیده اند و کورش بدست آنان کشته شده است بر طبق روایت برس کلدانی . (ایران باستان ج 1 ص 470).
دباهالغتنامه دهخدادباها. [ دَ ] (اِخ ) بگفته ٔ یاقوت قریه ای است از توابع نهر ملک از اعمال بغداد. (معجم البلدان ). دباهه . (منتهی الارب ).
دست تنهالغتنامه دهخدادست تنها. [ دَ ت َ ] (ص مرکب ) بی یار. بی مدد. بی معین . بی یاور. (یادداشت مرحوم دهخدا). || (ق مرکب ) منفرداً. به تنهایی .
فبهالغتنامه دهخدافبها. [ ف َ ب ِ ] (ع صوت مرکب ) بسیارخوب . فنعم المطلوب . (یادداشت بخط مؤلف ). این ترکیب خلاصه ٔ جمله «فبها المراد» است : اگر بار یابمی فبها و نعم و اگر نه بازگردم . (تاریخ بیهقی ).