لغتنامه دهخدا
هبر. [ هََ ] (ع ص ، اِ) هموار و پست از زمین . (منتهی الارب ). زمین هموار و پست . (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). زمین پست هموار که گردش بلند باشد. (معجم متن اللغة). || ریگ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، هبور، هُبر. (اقرب الموارد). || (ص ) ضرب هبر؛ ضرب دردناک یا ضربی که پ