هجونامهلغتنامه دهخداهجونامه . [ هََ ج ْوْ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) شعری که در آن کسی را دشنام دهند یا نکوهش کنند. (یادداشت به خط مؤلف ). و رجوع به هجو شود.
هجویهلغتنامه دهخداهجویه . [ هََ وی ی َ / ی ِ ] (از ع ،اِ) هجو. هجونامه . شعری که در آن از کسی نکوهش کنندیا او را دشنام دهند. رجوع به هجو و هجونامه شود.
هجوفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات فردی ره، سخن نیشدار، تهمت دروغین، تجسم غیرواقعی، مسخرهبازی▼، افترا طنز، متلک، شوخی، هزل، بذله هجائیات، هجویات، هجونامه، هجویه
پایه ورلغتنامه دهخداپایه ور. [ ی َ / ی ِ وَ ] (ص مرکب ) بلندمرتبه . بلندرتبه . بلندمقام : که گفتم من این نامه ٔ پایه ورنکرد او بدین نامه ٔ من نظر.(از هجونامه ٔ مجعول بنام فردوسی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ).