هزمان

hazmān

معنی

هرزمان: ◻︎ چنان گردد جهان هزمان که گویی / پلنگ آهو نگیرد جز به ‌کشتی (دقیقی: ۱۰۵).

جست‌وجوی دقیق

هزمان

لغت‌نامه دهخدا

هزمان . [ هََ ] (اِخ ) جایی است که چاههای جریر در آنجا بود و اهل آن شکایت به حضرت نبوی بردند، آن حضرت امر آنان را فیصل داد. (معجم البلدان ).

هزمان

لغت‌نامه دهخدا

هزمان . [ هََ ] (ق ) مخفف هر زمان باشد که افاده ٔ هر دم و هر ساعت می کند. (برهان ) : آسمان آسیای گردان است آسمان آسِمان کند هزمان . کسائی .کز فروغ مکارمش هزمان مورچه بشمرد ز دور ضریر. خسرو

هزمان

لغت‌نامه دهخدا

هزمان . [ هَُ ] (اِخ ) ده کوچکی است از بخش ساردوئیه ٔ شهرستان جیرفت . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).

هزمان

فرهنگ فارسی عمید

هرزمان: ◻︎ چنان گردد جهان هزمان که گویی / پلنگ آهو نگیرد جز به ‌کشتی (دقیقی: ۱۰۵).

هزمان

جست‌وجوی هم‌آوا

حزمان

لغت‌نامه دهخدا

حزمان . [ ح َ زِ ] (اِخ ) یکی از حصارهای یَمَن نزدیک دُمّلَوة. (معجم البلدان ).

عزمان

لغت‌نامه دهخدا

عزمان . [ ع ُ ] (ع مص ) عَزم است در تمام معانی . رجوع به عَزم شود.

عجمیان

لغت‌نامه دهخدا

عجمیان . [ ع َ ج َ ] (اِ مرکب ) ج ِ عجمی : صد سوار را از عجمیان خویش راست کرد و صد غلام ترک ، و معتمدی را از آن قاضی . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 119).

آزمایان

لغت‌نامه دهخدا

آزمایان . [ زْ / زِ ] (نف ، ق ) در حال آزمودن .

ازمان

ازمان . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ زَمَن . (منتهی الارب ). ج ِ زمان . (دهار). روزگارها. وقتها. (غیاث ). اوقات قلیل یا کثیر. (منتهی الارب ) : ذکر آن اریاح سرد زمهریراندر آن ایام و ازمان عسیر. مولوی . || اجزاء ساعات معوجه . <

جست‌وجوی متن

دیلمی وار

لغت‌نامه دهخدا

دیلمی وار. [ دَ ل َ ] (ص مرکب ) چون دیلمیان . چون مردم دیلم : دیلمی وار کند هزمان دراج غوی .منوچهری .

ازیاندر

لغت‌نامه دهخدا

ازیاندر. [ اُ دِ ] (اِخ ) اندره هزمان . حکیم الهی پرتستانی آلمانی ، مولد وی قرب نورمبرگ (1498 - 1552 م .).

شادی گرای

فرهنگ فارسی عمید

گراینده به شادی و نشاط؛ اهل عیش و عشرت: ◻︎ بخفتند شادان دو شادی‌گرای / جوانمرد هزمان بجستی ز جای (فردوسی: ۵/۳۳).

اشکردن

لغت‌نامه دهخدا

اشکردن . [ اِ ک َ دَ ] (مص ) شکردن وشکاردن . (ناظم الاطباء) (لغات شاهنامه ) : نبودی به گیتی چنین کهترم که هزمان بدو پیل و دیو اشکرم .فردوسی .

وو

لغت‌نامه دهخدا

وو. [ وَ ] (حرف ) حرف واو را گاه گویند. (منتهی الارب ). لغتی است در واو. (اقرب الموارد) : دیلمی وار کند هزمان دراج غوی بر سر هر پرش از مشک نگاریده ووی .منوچهری .

درپیوند

بیشتر بدانید

هزمان

hazmān

معنی

جست‌وجوی دقیق

هزمان

لغت‌نامه دهخدا

هزمان

لغت‌نامه دهخدا

هزمان

لغت‌نامه دهخدا

هزمان

فرهنگ فارسی عمید

هزمان

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

حزمان

لغت‌نامه دهخدا

عزمان

لغت‌نامه دهخدا

عجمیان

لغت‌نامه دهخدا

آزمایان

لغت‌نامه دهخدا

ازمان

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیلمی وار

لغت‌نامه دهخدا

ازیاندر

لغت‌نامه دهخدا

شادی گرای

فرهنگ فارسی عمید

اشکردن

لغت‌نامه دهخدا

وو

لغت‌نامه دهخدا