هفت سبع

haftsob'

معنی

تمام قرآن مجید. Δ در قدیم قرآن را برای هفت‌روز هفته هفت قسمت کرده و هر روز قسمتی از آن ‌را می‌خواندند: ◻︎ اگر خود هفت‌سبع از بر بخوانی / چو آشفتی الف بی تی ندانی (سعدی: ۱۳۵).

جست‌وجوی دقیق

هفت سبع

لغت‌نامه دهخدا

هفت سبع. [هََ س ُ ] (اِخ ) مراد از هفت حصه ٔ قرآن مجید که آن را هفت منزل گویند به جهت آنکه قاریان سلف در یک هفته ختم قرآن مجید مقرر نموده اند... (غیاث ) : انگار که هفت سبع خواندی یا هفت هزار سال ماندی . نظامی .زین

هفت سبع

فرهنگ فارسی عمید

تمام قرآن مجید. Δ در قدیم قرآن را برای هفت‌روز هفته هفت قسمت کرده و هر روز قسمتی از آن ‌را می‌خواندند: ◻︎ اگر خود هفت‌سبع از بر بخوانی / چو آشفتی الف بی تی ندانی (سعدی: ۱۳۵).

هفت سبع

فرهنگ فارسی معین

( ~. سُ) [ فا - ع . ] (اِمر.) کنایه از: تمام قرآن مجید.

جست‌وجوی هم‌آوا

هفت هفت

لغت‌نامه دهخدا

هفت هفت . [ هََ هََ / هَُ هَُ ] (اِ صوت ) صدای جرعه جرعه نوشیدن آب ، دم به دم نوشیدن . (یادداشت مؤلف ): ذلج ؛ هفت هفت نوشیدن آب را. (منتهی الارب ).

هفت در هفت

فرهنگ فارسی عمید

= هرهفت

هفت در هفت

فرهنگ فارسی معین

( ~. دَ. هَ) (اِمر.) نک . هر هفت .

حفت

لغت‌نامه دهخدا

حفت . [ ح َ ] (ع مص ) هلاک کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || کوفت کردن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || کوبیدن چیزی را. (منتهی الارب )(اقرب الموارد) (آنندراج ). || نازک کردن گردن چیزی : حفته حفتاً؛ دق ّ عنقه . (اقرب الموارد).

حفت

لغت‌نامه دهخدا

حفت . [ ح َ ف ِ ] (ع اِ) هزارتو. هزارخانه ٔ شکنبه . (منتهی الارب ). حفث . فحث . حِفثة. ج ، احفات . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). رجوع به حفث شود.

جست‌وجوی متن

سباع

فرهنگ فارسی عمید

= سَبُع

سبعی

لغت‌نامه دهخدا

سبعی . [ س َ ] (ص نسبی ) منسوب به سَبْع. رجوع به سَبْع شود.

مسبوع

لغت‌نامه دهخدا

مسبوع . [ م َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر سبع. رجوع به سبع شود. || کسی که از سبع و حیوان درنده پریشان شده باشد. (اقرب الموارد).

یک هفتم

لغت‌نامه دهخدا

یک هفتم . [ ی َ / ی ِ هََ ت ُ ] (اِ مرکب ) هفت یک . سُبع. یک از هفت . رجوع به سُبع و هفت یک شود.

ferocious

دیکشنری انگلیسی به فارسی

وحشی، سبع، ژیان

جست‌وجوی هم‌آغاز

هفت

لغت‌نامه دهخدا

هفت . [ هََ ] (ع اِ) گولی بسیار. (منتهی الارب ). حمق وافر. (اقرب الموارد). || زمین هموار نشیب . (منتهی الارب ). زمین مطمئن . (اقرب الموارد). || باران زودبارنده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || باران در زمین . (اقرب الموارد). || (مص ) از سبکی پریدن . (منتهی الارب ). پریدن ا

هفت

لغت‌نامه دهخدا

هفت . [ هََ ] (عدد، ص ، اِ) عددی است معروف . (برهان ). نماینده ٔآن در ارقام هندسیه 7 و در حساب جُمَّل «ز» باشد. (یادداشت مؤلف ). از میان اعداد شماره ٔ هفت از دیرباز مورد توجه اقوام مختلف جهان بوده ، اغلب در امور ایزدی و نیک و گاه در امور اهر

هفت

لغت‌نامه دهخدا

هفت . [ هَِ ] (اِ) اندک خشکی را گویند که بعد از تری به هم رسد. (برهان ).

هفت

لغت‌نامه دهخدا

هفت . [ هَُ] (اِ) هر دمی باشد از آب و شراب و شربت و دوغ و امثال آن که فروکشند، و به ترکی قرت گویند. (برهان ).

هفت

فرهنگ فارسی عمید

۱. (ریاضی) شش به‌علاوۀ یک؛ عدد «۷».۲. (موسیقی) [قدیمی] از شعبه‌های بیست‌وچهارگانۀ موسیقی ایرانی.

جست‌وجوی هم‌قافیه

چار و هفت

لغت‌نامه دهخدا

چار و هفت . [ رُ هََ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) عناصر اربعه و سیارات سبعه . (آنندراج ).

سرای نهفت

لغت‌نامه دهخدا

سرای نهفت . [ س َ ی ِ ن ُ / ن ِ / ن َ هَُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از عالم آخرت که عالم جاوید باشد. (برهان ) (آنندراج ) : واعظی بر فراز منبر گفت که چو پیدا شود سرای نهفت

ده هفت

لغت‌نامه دهخدا

ده هفت . [ دَه ْ هََ ] (اِ مرکب ) پول مسکوکی که در قدیم رایج بوده . (ازبرهان ) (ناظم الاطباء). زری ناسره بود که ده مثقال آن سه مثقال غل و غش داشته . (انجمن آرا) (آنندراج ).

لهفت

لغت‌نامه دهخدا

لهفت . [ ل ُ ف َ / ل ِ هَُ ] (از ع ،اِ) به معنی لعبت و آن صورتی باشد که دخترکان از پارچه سازند و با آن بازی کنند. (از برهان ). صورتی است که دخترکان از جامه و جز آن سازند و در هند او را کودیه خوانند. (جهانگیری ). به معنی لعبت است که طفلان ودخت

منهفت

لغت‌نامه دهخدا

منهفت . [ م ُ هََ ف ِ ] (ع ص ) پست شونده و کم گردنده . (آنندراج ). پست شده و کم گردیده . (ناظم الاطباء).

ترجمه مقاله