وامدهلغتنامه دهخداوامده . [ دِه ْ ] (نف مرکب ) بستانکار. طلبکار. غریم . داین . دائن . (یادداشت مرحوم دهخدا). که به دیگران وام دهد : وامداران تو باشند همه شهر درست نیست گیتی تهی از وام ده و وامگزار.سوزنی .
وامگزارلغتنامه دهخداوامگزار. [ گ ُ ] (نف مرکب ) مؤدی دین . (یادداشت مرحوم دهخدا). || وامدار. مدیون . (یادداشت مرحوم دهخدا) : وامداران تو باشند همه شهر درست نیست گیتی تهی از وامده و وامگزار.سوزنی .