وردانلغتنامه دهخداوردان . [ وَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کره سنی بخش سلماس شهرستان خوی ، در 9 هزارگزی باختری سلماس ، دارای 320 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
وردانلغتنامه دهخداوردان . [ وِ ] (اِ) دانهای [ دانه های ] سخت را گویند که از اعضای آدمی برمی آید و به عربی ثؤلول میگویند. (ناظم الاطباء)(برهان ) (انجمن آرا). آن را به فارسی ژخ گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). آژخ . زگیل . (فرهنگ فارسی معین ).
پوردگانلغتنامه دهخداپوردگان . [ پ َ وَ دَ / دِ ] (اِ) فارسیان خمسه ٔ مسترقه را بر پنج روز آخر آبان ماه می افزایند که مجموعاً ده روز شود و آن ده روز را پوردگان میگویند و در این روزها جشن سازند و شادی نمایند و آن را جشن پوردگان خوانند ومعرب آن فوردجان است . (برهان
ژوردانلغتنامه دهخداژوردان . (اِخ ) ماتیو ژوو. نام یکی از قسی ترین تروریست های پرونس . متولد در سن ژوست بسال 1749 م . وی بسال 1794 در پاریس به دار آویخته شد. او را «ژوردان کوپ تِت » نیز گویند.
ژوردانلغتنامه دهخداژوردان . (اِخ ) ژان باتیست . نام مارشال فرانسوی ، فاتح فلوروس بسال 1794 م . متولد در لیموژ بسال 1762 و متوفی در پاریس بسال 1833 م .
ژوردانلغتنامه دهخداژوردان . (اِخ ) نام مترجم یکی از نمایشنامه های فارسی و شرح آن چنین است که : در 1291 هَ . ق ./ 1874 م . در تهران هفت بازی فارسی در یک مجلد چاپ سنگی شد و با یک مقدمه در فوائد ت
وردانشاهلغتنامه دهخداوردانشاه . [ ] (اِخ ) نام عام امرای وردانه . (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به ذوالحاجب شود.
وردانهلغتنامه دهخداوردانه . [ ] (اِخ ) نام ناحیتی است به ترکستان و امیر آنجا وردان خدات بوده است . دهی است بزرگ و حصاری بزرگ و استوار دارد. از قدیم باز جای پادشاهان بوده است و قدیمتر از شهر بخاراست و او را شاهپور بنا کرده است . و سرحد ترکستان است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
وردانهلغتنامه دهخداوردانه . [ وَ ن َ / ن ِ ] (اِ) وردنه . رجوع به وردان شود. || محور چرخ . (ناظم الاطباء).
وادی وردانلغتنامه دهخداوادی وردان . [ ی ِ وَ ] (اِخ ) نام موضعی است . (از معجم البلدان ذیل وردان ). رجوع به معجم البلدان شود.
بنات وردانلغتنامه دهخدابنات وردان . [ ب َ ت ُ وِ ] (ع اِ مرکب ) آنچه در نجاست است از کرمها. (زمخشری ) صرصر. زیز. جقا. سوسک سرخ . کرمهای نجاست . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به تذکره ٔ داود ضریر انطاکی ص 88 شود.
دودالجرادلغتنامه دهخدادودالجراد. [ دُل ْ ج َ ] (ع اِ مرکب ) نبات وردان است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به وردان شود.
وردانشاهلغتنامه دهخداوردانشاه . [ ] (اِخ ) نام عام امرای وردانه . (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به ذوالحاجب شود.
وردانهلغتنامه دهخداوردانه . [ ] (اِخ ) نام ناحیتی است به ترکستان و امیر آنجا وردان خدات بوده است . دهی است بزرگ و حصاری بزرگ و استوار دارد. از قدیم باز جای پادشاهان بوده است و قدیمتر از شهر بخاراست و او را شاهپور بنا کرده است . و سرحد ترکستان است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
وردانهلغتنامه دهخداوردانه . [ وَ ن َ / ن ِ ] (اِ) وردنه . رجوع به وردان شود. || محور چرخ . (ناظم الاطباء).
داوردانلغتنامه دهخداداوردان . (اِخ ) نام دهی است در طرف غربی و یک فرسخی واسط. (برهان ). یاقوت گوید از نواحی شرقی واسط و به یک فرسنگی آن است . از آنجاست احمدبن محمدبن علی بن الحسین انطاکی ابوالعباس معروف به ابن طلائی که پیری صالح و اهل قرآن بود، ببغداد در آمد و از ابی القاسم اسماعیل بن احمد سمرقن
داوردانلغتنامه دهخداداوردان . [ وَ ] (اِخ ) نام دهقانی مالک زمینی که شهر واسط بر آن بنا شده است . (الکامل ابن اثیر از حاشیه ٔ مجمل التواریخ و القصص ص 516).
داوردانلغتنامه دهخداداوردان . [ وَ ] (نف مرکب ) معنی ترکیبی آن خدادان و حاکم شناس باشد. (آنندراج ) (برهان ).
درخوردانلغتنامه دهخدادرخوردان . [ دَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) داننده و شناسنده ٔ آنچه درخور و مناسب است : درخور سرّ بد و طغیان توتا بدانی کوست درخوردان تو.مولوی .
خانوردانلغتنامه دهخداخانوردان . [ ن ُ وَ ] (اِخ ) نام ناحیتی بوده است بشرقی بغداد و منسوب به وردان بن سنان یکی از سرداران ابومنصور. این سردار ریش انبوه داشته و می گویند ابن عیاش که مردی کوسه و تنگ مو بوده در حوائج خود بمنصور نامه نوشت و در آخر آن نگاشت : خوب است امیرالمؤمنین ریش وردان را بمن بخش
