ورقا

varqā

معنی

۱. کبوتر مادۀ خاکی‌رنگ؛ کبوتر چاهی.
۲. فاخته.
۳. گرگ ماده.

جست‌وجوی دقیق

ورقا

لغت‌نامه دهخدا

ورقا. [ وَ ] (از ع ، اِ) کبوتر خاک رنگ را گویند و گویند عربی است . (برهان ). ورقاء. رجوع به ورقاء شود.

ورقا

فرهنگ فارسی عمید

۱. کبوتر مادۀ خاکی‌رنگ؛ کبوتر چاهی.۲. فاخته.۳. گرگ ماده.

ورقا

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: varqā) (عربی) کبوتر ماده‌ی خاکستری رنگ ، فاخته ؛ (در تصوف) نفس کلیه را که قلب عالم و لوح محفوظ است .

جست‌وجوی هم‌آوا

گورکا

لغت‌نامه دهخدا

گورکا. (اِ) یکی ازآهنگهای موسیقی . گوشت . اصفهانک . (یادداشت مؤلف ).

ورقاء

ورقاء. [ وَ ] (ع ص ) مؤنث اورق . (از اقرب الموارد). رجوع به اورق شود. || (اِ) گرگ ماده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || کبوتر. (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ). کبوتر که رنگ آن به سبزی زند و نفس را به آن تشبیه کنند. (از اقرب الموارد). || فاخته .(منتهی الارب ) (غیاث اللغات ).

ورکا

لغت‌نامه دهخدا

ورکا. [ وَ ] (اِ) باز شکاری . رجوع به ورکاک شود. || نوعی از کبوتر. (ناظم الاطباء).

ورکاء

لغت‌نامه دهخدا

ورکاء. [ وَ ] (ع ص ) مؤنث اورک . زن کلان سرین . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

ورقاء

فرهنگ فارسی معین

(وَ) [ ع . ] (اِ.) 1 - کبوتر ماده . 2 - فاخته .

جست‌وجوی مشابه

ورقاوی

لغت‌نامه دهخدا

ورقاوی . [ وَ وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب است به ورقاء. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به ورقاء شود.

ورقاء

لغت‌نامه دهخدا

ورقات

لغت‌نامه دهخدا

ورقات . [ وَ رَ ] (ع اِ) ج ِ ورقة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به ورقه شود.

ورقاء

فرهنگ فارسی معین

(وَ) [ ع . ] (اِ.) 1 - کبوتر ماده . 2 - فاخته .

ورقاشه

واژه‌نامه آزاد

در مقابل (ورقشه افتاب ) در مقابل افتاب

جست‌وجوی متن

ابوبکر

لغت‌نامه دهخدا

ابوبکر. [ اَ بو ب َ ] (اِخ ) کنیت ابن ورقا محمدبن عبداﷲ. رجوع به ابن ورقا... شود.

ابوبکر

لغت‌نامه دهخدا

ابوبکر. [ اَ بو ب َ ] (اِخ ) کنیت محمدبن عبداﷲبن محمدبن نصر. رجوع به ابن ورقا شود.

خوشان

لغت‌نامه دهخدا

خوشان . [ خ َ ] (ع اِ) گیاهی است مانند سرمق الا انه الطف ورقاً و فیه حموضة و یؤکل . (منتهی الارب ). (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

مریافلن

لغت‌نامه دهخدا

مریافلن . [ م ُ ف ِ ل ُ ] (معرب ، اِ) به یونانی یعنی ذوألف ورقه ، و آن بیخ گیاهی است که از شام و بیت المقدس آورند و آن را حزنبل نیز گویند، گزندگی مار و عقرب را نافع است . (از برهان ). هزار برگ . (مخزن الادویه ). ذوالف ورقا. حرمانه .

صریمی

لغت‌نامه دهخدا

صریمی . [ ص َ ] (اِخ ) بحیربن ورقا، وی از تمیم و از اشراف دلیر عصر اموی است . او باامیةبن عبداﷲ امیر خراسان بود. سپس در یکی از جنگهابه مهلب پیوست . به سال 81 هَ . ق . صعصعةبن حرب عوفی او را غیلةً به خراسان بکشت . (الاعلام زرکلی ص <span class=

جست‌وجوی هم‌آغاز

ورقاوی

لغت‌نامه دهخدا

ورقاوی . [ وَ وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب است به ورقاء. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به ورقاء شود.

ورقاء

لغت‌نامه دهخدا

ورقات

لغت‌نامه دهخدا

ورقات . [ وَ رَ ] (ع اِ) ج ِ ورقة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به ورقه شود.

ورقاء

فرهنگ فارسی معین

(وَ) [ ع . ] (اِ.) 1 - کبوتر ماده . 2 - فاخته .

ورقاشه

واژه‌نامه آزاد

در مقابل (ورقشه افتاب ) در مقابل افتاب

جست‌وجوی هم‌قافیه

ابن ورقا

لغت‌نامه دهخدا

ابن ورقا. [ اِ ن ُ وَ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲبن ورقاء اودنی بخاری . فقیه شافعی . او به نیشابور میزیست و پس از آن به بخارا بازگشت و در آنجا به سال 385 هَ . ق . درگذشت .

ابن ورقا

لغت‌نامه دهخدا

ابن ورقا. [ اِن ُ وَ ] (اِخ ) جعفربن محمد شیبانی . ادیب و شاعر. مولد او بسامره در 292 هَ . ق . بوده است ، و از دست مقتدر خلیفه مناصب چندی داشته و او را با سیف الدوله ٔ حمدانی مراسلات و مشاعراتیست . وفات او در 352</s

درپیوند

بیشتر بدانید

ورقا

varqā

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ نام‌ها

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

واژه‌نامه آزاد

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

واژه‌نامه آزاد

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا