وکن

vokan

معنی

= وکنت: ◻︎ چون دعای دولتش خواند خطیب / مرغکان آمین کنند اندر وکن (قاآنی: ۶۱۳).

جست‌وجوی دقیق

وکن

لغت‌نامه دهخدا

وکن . [ وُ ک َ ] (ع اِ) ج ِ وُکنة، به معنی آشیانه ٔ مرغ . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به وکنة شود : لرزلرزنده غضنفر در عرین ترس ترسنده عقاب اندر وکن .ناصرخسرو.

وکن

وکن . [ وَ ] (ع اِ) آشیانه ٔ مرغ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آشیانه ٔ پرنده در کوه یا دیوار. (اقرب الموارد). ج ، اَوْکُن ، وُکْن ، وُکون . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). عن الاصمعی : الوکن مأوی الطائر فی غیر عش و الوکر ما کان فی عش . (اقرب الموارد) (منتهی الارب )

وکن

لغت‌نامه دهخدا

وکن . [ وَ ] (ع مص ) سخت رفتن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || نشستن . || (اِ) مهمانی بنای نو. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به وکر شود.

وکن

فرهنگ فارسی عمید

= وکنت: ◻︎ چون دعای دولتش خواند خطیب / مرغکان آمین کنند اندر وکن (قاآنی: ۶۱۳).

وکن

لغت‌نامه دهخدا

وکن . [ وُ ] (ع اِ) ج ِ وَکْن و آن آشیانه ٔ مرغ است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). رجوع به وَکن شود.

جست‌وجوی هم‌آوا

چوپکین

لغت‌نامه دهخدا

چوپکین . (ص نسبی ) چوبک زن . چوبکی . (شعوری ص 352).

وکون

لغت‌نامه دهخدا

وکون . [ وُ ] (ع مص ) بیضه در زیر گرفتن مرغ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). نشستن و بیضه در زیر گرفتن مرغ . (آنندراج ). || به آشیانه رفتن . (اقرب الموارد). || (ص ) ج ِ واکن : حمائم وکون ؛ کبوتران بیضه درزیرگیرنده . (از اقرب الموارد). || (اِ) ج ِ وَکن ، به معنی آشیانه ٔ مر

پوچکان

لغت‌نامه دهخدا

پوچکان . [ ] (اِخ ) شهری از خراسان که تا نیشابور سی وهشت فرسنگ مسافت دارد و تا هری سی فرسنگ . (نزهةالقلوب ج 3 چ لیدن صص 177 - 178).

پوکان

لغت‌نامه دهخدا

پوکان . (اِخ ) نام طائفتی در مغرب هند بنا بر آنچه در سنگهت آمده است . (ماللهند بیرونی ص 155).

چوکان

لغت‌نامه دهخدا

چوکان . (اِخ ) از قرای بلوک خواجه ٔ فارس است . (مرآت البلدان ج 4 ص 289).

جست‌وجوی مشابه

وکنات

لغت‌نامه دهخدا

وکنات . [ وُ / وُ ک ُ / وُ ک َ ] (ع اِ) ج ِ وکنة، به معنی آشیانه ٔ مرغ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به وکنة شود.

وکند

لغت‌نامه دهخدا

وکند. [ وَ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گرم بخش ترک شهرستان میانه واقع در ده هزارگزی شوسه ٔ میانه به خلخال ، دارای 180 تن سکنه . رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 شود.

وکنة

لغت‌نامه دهخدا

وکنة. [ وَ / وِ / وُ ن َ / وُ ک ُ ن َ ] (ع اِ) آشیانه ٔ مرغ .(منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). آشیانه ٔمرغ و پرنده در کوه یا دیوار. (از اقرب الموارد).

وکنت

فرهنگ فارسی عمید

آشیانۀ پرنده.

سنگین وکندرو

دیکشنری فارسی به عربی

ثقيل

جست‌وجوی متن

اوکن

لغت‌نامه دهخدا

اوکن . [ اَ ک ُ ] (ع اِ) ج ِ وَکن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به وکن شود.

وکون

لغت‌نامه دهخدا

دکن

لغت‌نامه دهخدا

دکن . [ دَ ک َ ] (اِ) قله ٔ کوه .(برهان ). صاحب جهانگیری می گوید: قله ٔ کوه را گویند،و بیت ذیل را از ناصرخسرو شاهد می آورد : لرز لرزنده غضنفر در عرین ترس ترسنده عقاب اندر دکن .اما اگر شاهد این دعوی این بیت است بی شک لفظ و معنی هر دو غلط است

عش

لغت‌نامه دهخدا

عش .[ ع ُش ش ] (ع اِ) آشیانه ٔ مرغ از هیمه و حطب که بر شاخ درخت باشد، و اگر در دیوار یا عمارت و یا در کوه باشد آن را وکر و وَکن گویند، و اگر آشیانه ٔ او در زمین باشد اُدحی ّ و اُفحوص نامیده میشود. ج ، عِشَشة، عِشاش ، أعشاش . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). خانه ٔ مرغ بر

طالقان

لغت‌نامه دهخدا

طالقان . [ ل َ / ل ِ ] (اِخ ) شهری است و یا شهرستانی است میان قزوین و ابهر، و از آنجاست صاحب اسماعیل بن عباد. (منتهی الارب ). طالقان ولایت سردسیر است ، در شرقی قزوین . طولش از جزایر خالدات فه . مه و عرض از خطّ استوا، لوی . در کوهستان افتاده ا

جست‌وجوی هم‌آغاز

وکنات

لغت‌نامه دهخدا

وکنات . [ وُ / وُ ک ُ / وُ ک َ ] (ع اِ) ج ِ وکنة، به معنی آشیانه ٔ مرغ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به وکنة شود.

وکند

لغت‌نامه دهخدا

وکنة

لغت‌نامه دهخدا

وکنت

فرهنگ فارسی عمید

آشیانۀ پرنده.

جست‌وجوی هم‌قافیه

متوکن

لغت‌نامه دهخدا

متوکن . [ م ُ ت َ وَک ْ ک ِ ] (ع ص ) جای گیرنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). متمکن و جای گیرنده . (ناظم الاطباء). و رجوع به توکن شود.

محوکن

لغت‌نامه دهخدا

محوکن . [ م َح ْوْ ک ُ ] (نف مرکب ) نابود و نیست کننده . ازبین برنده . || نوعی آب خشک کن که در نقاشی به کار است .

کلوکن

لغت‌نامه دهخدا

کلوکن . [ ک َ ک َ ] (اِخ ) دهی از دهستان فندرسک است که در بخش رامیان شهرستان گرگان واقع است و 500 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

کوکن

لغت‌نامه دهخدا

کوکن . [ ک َ ] (اِ) با ثانی مجهول جغد را گویند و آن مرغی است که به نحوست اشتهار دارد. (برهان ). جغد را گویند و آن مرغی است که به نحوست اشتهار دارد و آن را کوکه و بوم نیز گفته اند. (آنندراج ). جغد که بوم نیز گویند و کوکنک تصغیر آن . (فرهنگ رشیدی ). || غله ٔ نیم رس بریان کرده ر

کوکن

لغت‌نامه دهخدا

کوکن . [ کُو ک ِ ] (اِخ ) به هندی نام ولایتی است از ملک دکن بر ساحل دریای عمان . (برهان ) (آنندراج ). نام ولایتی است از ملک دکن که بر ساحل دریای شور است .(از غیاث اللغات از فرهنگ رشیدی و برهان و سراج ).

درپیوند

بیشتر بدانید

وکن

vokan

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا