پرداغلغتنامه دهخداپرداغ . [ پ ُ ] (ص مرکب ) دردناک . المناک . پر از درد و داغ . پر از درد و رنج : کزین تخمه پرداغ و دودیم و دردشب و روز با پیچش و باد سرد. فردوسی .یکی نامه بنوشت پرداغ و درددو دیده پر از آب و رخساره زرد. <p c
رداغلغتنامه دهخدارداغ . [ رِ ] (ع اِ) ج ِ رَدَغَة و رَدْغة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). (از اقرب الموارد). ج ِ رَدَغة و رَدْغة، در معنی آب و گِل تنک و گِلزار سخت . (آنندراج ). و رجوع به رَدْغة و رَدَغة شود.
گردوکلغتنامه دهخداگردوک . [ گ ِ ] (اِ) گردو. چهارمغز. گردکان . جوز : و مزغ آن خوردن را شاید چون گردوک و بادام و فندق و فستق و آنچه بدین ماند. (ترجمه ٔ تفسیر طبری ).
ریدکلغتنامه دهخداریدک . [ دَ ] (اِخ ) ریذک . ریدک خوش آواز. رجوع به ریدک خوش آواز و کلمه ٔ ریدک در سبک شناسی ج 2 ص 231 شود.
ریدکلغتنامه دهخداریدک . [ دَ / رَ / رِ دَ ] (اِ) پسر امرد بی ریش . (از ناظم الاطباء) (برهان ). پسر جوان امرد. بی ریش . (فرهنگ فارسی معین ). کودک . (از فرهنگ اوبهی ) (شرفنامه ٔ منیری ). از پهلوی «ریتک »، به گمانم اینکه بجای را
ردغلغتنامه دهخداردغ . [ رَ ] (ع اِ) رَدَغ . ج ِ رَدْغة و رَدَغة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ِ ردغة، آب و گِل تنک و گِلزار سخت .(آنندراج ). رجوع به رَدَغ و رَدْغة و رَدَغة شود.
پردرد و دودلغتنامه دهخداپردرد و دود. [ پ ُ دَ دُ ] (ص مرکب ) پرداغ و درد : گنه یکسر افکند سوی جهودتن خویش را کرد پردرد و دود.فردوسی .
قاضی زاده ٔ هرویلغتنامه دهخداقاضی زاده ٔ هروی . [ دَ / دِ ی ِ هَِ رَ ] (اِخ ) جوانی خوش طبع است مثنوی را خوب میگوید. این مطلع او راست :که گوید بر سریر ملک خوبی پادشاهی راکه بردر ناله ٔ زاریست مسکین دادخواهی را.این سه بیت نیز در وصف قلعه ٔ ملک خوانی از اوست :<
تخت طاوسیلغتنامه دهخداتخت طاوسی . [ ت َ ت ِ وو ] (اِخ ) نام تختی که به امر صاحبقران ثانی شهاب الدین محمد شاه جهان پادشاه غازی انار اﷲبرهانه مرتب شد و صورت طاوس مرصع به جواهر بر آن تعبیه بوده و بتاریخ هفتم ماه سال 1151 هَ . ق . شاه شاهان نادرشاه که از ایران به غصب
پردردلغتنامه دهخداپردرد. [ پ ُ دَ ] (ص مرکب ) پراز درد. پراندوه . پرداغ و درد. پرمحنت : چو بشنید سالار هاماوران دلش گشت پردرد و سر شد گران . فردوسی .بشوتن ز رودابه پردرد شدوز آن شیون او رخش زرد شد. فردوسی .
قاضی سنجانیلغتنامه دهخداقاضی سنجانی . [ س َ ] (اِخ ) (مولانا...) از مشاهیر شعرای ایران و از احفاد شاه سنجان شاعر ایرانی بوده و به نوشته ٔ قاموس الاعلام منظومه ای موسوم به مخزن الاسرار دارد که به نام امیرعلی شیرنوائی نظم کرده و غزلیات و مثنویات دیگری نیز دارد. وی در 90</spa
