پرستشکدهلغتنامه دهخداپرستشکده . [ پ َ رَ ت ِ ک َ دَ / دِ] (اِ مرکب ) عبادتگاه . پرستشگاه . معبد : پرستشکده گشت از ایشان بهشت ببست اندرو دیو را زردهشت . دقیقی .و ولف این کلمه را پرستشکده با ذال منقوط آو
پرستشکدهفرهنگ فارسی عمیدجای پرستش و عبادت؛ پرستشگاه: ◻︎ پرستشکده گشت زان سان که پشت / ببست اندر او دیو را زردهشت (دقیقی: ۵۲).
معبدفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مذهب ستشگاه، عبادتگاه، هیکل، خانۀ خدا، کعبه، مکان مقدس▼، مسجد▼، مصلا، کنیسه، کلیسا، آتشکده، آتشگاه آستان، زیارتگاه، عتبات، امامزاده، نمازخانه بتکده، بتخانه پرستشکده، عبادتخانه مشعرالحرام
معبدلغتنامه دهخدامعبد. [ م َ ب َ ](ع اِ) محل عبادت . پرستشگاه . جای عبادت . ج ، معابد. (ناظم الاطباء). جایی که عبادت کنند. (از اقرب الموارد). عبادتگاه و جای پرستش نصاری و به معنی جای عبادت مسلمانان نیز آید. (غیاث ) (آنندراج ). پرستشکده . عبادت جای . نمازخانه . پرستش جای . (یادداشت به خط مرحوم
پرستشگهلغتنامه دهخداپرستشگه . [ پ َرَ ت ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) معبد. پرستشگاه . صومعه . جای عبادت . عبادتگاه . پرستشکده . عبادتخانه : پرستشگهی بس کنم زین جهان سپارم ترا آنچه دارم نهان . فردوسی .خود اندر پرستشگه آمد چو گردبزودی در آ
زردهشتلغتنامه دهخدازردهشت . [ زَ هَُ / هََ / هَِ ] (اِخ ) پیغمبر آتش پرستان بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 52). نام مردی است که کیش مغان را به او اعتقاد نبوت است و در زمان گشتاسب بوده . (جهانگیری