پرستنده

parastande

معنی

۱. پرستش‌کننده؛ عبادت‌کننده؛ بندگی‌کننده.
۲. [قدیمی] بنده؛ غلام.
۳. [قدیمی] خدمتکار.
۴. [قدیمی] دوست‌دارنده.

جست‌وجوی دقیق

پرستنده

لغت‌نامه دهخدا

پرستنده .[ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] (نف ) پرستار. بنده . عبد. برده . چاکر. خادم . غلام . نوکر. خدمتکار. قَین . وصیف : عبدالرحمن [ بن مسلم ] گفت برادرم قتیبة از این نیندیشد اگر من پرستنده ای از آن خویش بفرستم ایشان بجهان ان

پرستنده

فرهنگ فارسی عمید

۱. پرستش‌کننده؛ عبادت‌کننده؛ بندگی‌کننده.۲. [قدیمی] بنده؛ غلام.۳. [قدیمی] خدمتکار.۴. [قدیمی] دوست‌دارنده.

پرستنده

دیکشنری فارسی به انگلیسی

idolater, worshiper, worshipper

پرستنده

فرهنگ فارسی معین

(پَ رَ تَ دِ) (ص فا.) 1 - نوکر، خدمتکار. 2 - زن خدمتکار. 3 - عبادت کننده . 4 - ستاینده .

جست‌وجوی هم‌آوا

یزدان پرستنده

لغت‌نامه دهخدا

یزدان پرستنده .[ ی َ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) یزدان پرست . خداپرست . پرستش کننده ٔ خدا. (یادداشت مؤلف ) : منم گفت یزدان پرستنده شاه مرا ایزد پاک داد این کلاه . فردوسی .و رج

پرستنده مرد

لغت‌نامه دهخدا

پرستنده مرد. [ پ َ رَ ت َ دَ / دِ م َ ] (اِ مرکب ) عابد. زاهد. متعبد : پرستنده مرد اندرآمد ز کوه شدند اندر آن آگهی همگروه . فردوسی .ز لهراسپ شاه آن پرستنده مردکه ترکان بکشتندش

بالین پرستنده

لغت‌نامه دهخدا

بالین پرستنده . [ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) خدمتکار. (آنندراج ). بالین پرست . (فرهنگ نظام ) : چو بالین پرستنده شد نرم گوی ازو بیشتر مهربانی مجوی . نظامی .و رجوع به بالین پرست

بت پرستنده

لغت‌نامه دهخدا

بت پرستنده .[ ب ُ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) پرستنده ٔ بت . بت پرست . که بت پرستد. شمن . صنم پرست . وثنی : وگرنه یکی بت پرستنده مردنه با گنج و لشکر نه با دار وبرد. فردوسی .شد