پریسا

parisā

معنی

۱. کسی که جن و پری را تسخیر کند؛ پری‌افسای؛ پری‌بند؛ افسونگر.
۲. (صفت) زیبا مانند پری.

جست‌وجوی دقیق

پریسا

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که جن و پری را تسخیر کند؛ پری‌افسای؛ پری‌بند؛ افسونگر.۲. (صفت) زیبا مانند پری.

پریسا

لغت‌نامه دهخدا

پریسا. [پ َ ] (نف مرکب ) مخفف پریسای . رجوع به پریسای شود.

پریسا

فرهنگ نام‌ها

مخفف پري افسانه اي در ايران باستان پريساتيس بوده است

پریسا

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: parisā) (پری + سا (پسوند شباهت)) ، زیبا مانند پری ؛ (در قدیم) (در فرهنگ عوام) پری خوان .

جست‌وجوی هم‌آوا

گُل سرخ

Rosa

سرده‌ای از گل‌سرخیان درختچه‌ای ایستاده یا بالاروندۀ تیغ‌دار با تعداد بسیاری گونۀ خودرو و اهلی که بیشتر بومی آسیا هستند، اما تعدادی هم بومی اروپا و شمال امریکا و شمال‌غربی افریقا هستند؛ گل‌ها اغلب معطرند و براثر دستکاری ژنی در رنگ گلبرگ آنها تنوع بسیار ایجاد شده است؛ برگ‌ها متناوب و مرکب شانه‌‌ای (pi

ریسا

لغت‌نامه دهخدا

ریسا. (نف ) ریسنده . (ناظم الاطباء). نعت فاعلی از ریسیدن به معنی آنکه می ریسد. (از شعوری ج 2 ص 17). || آه کشنده و افسوس خورنده . (ناظم الاطباء). || آنکه از ضعف بسیار لاغر و نزار شود. باریک ریس . (از شعوری ج <

رسا

لغت‌نامه دهخدا

رسا. [ رَ ] (اِخ ) یا رسای اکبرآبادی . میرزا ایزدبخش . از گویندگان قرن یازدهم هجری بود.رجوع به تذکره ٔ حسینی چ لکهنو ص 135 و شمع انجمن چ هندوستان ص 167 و فرهنگ سخنوران تألیف خیامپور شود.

رسا

لغت‌نامه دهخدا

رسا. [ رَ ] (اِخ ) یا رسای شاه جهان آبادی . محمدتقی . از گویندگان هندوستان و جغتایی الاصل است و در شاه جهان آباد بدنیا آمد و نزد حاکم لکهنو تقربی یافته است . رسا بعد به فیض آباد رفت و بسال 1223 هَ . ق . در آنجا درگذشت . بیت زیر ازوست :شبی

رسا

لغت‌نامه دهخدا

رسا. [ رَ ] (اِخ ) یا رسای لکهنویی . منشی احمدعلی . از گویندگان قرن سیزدهم بود و به سال 1262 هَ . ق . درگذشت . رجوع به نتایج الافکار چ بمبئی صص 178 - 181 و فرهنگ سخنوران شود.

جست‌وجوی مشابه

پریسای

لغت‌نامه دهخدا

پریسای . [ پ َ ] (نف مرکب ) مخفف پری افسای . کسی که افسون پری خواند. تسخیرکننده ٔ جن . افسونگر. پریخوان . پری بند. عزیمت خوان . عزائم کننده ٔ پری : گهی چو مرد پریسای گونه گونه صورهمی نماید زیر نگینه ٔ لبلاب .لبیبی (از صحاح